Vito Acconci - Αυτό που πραγματικά θέλω είναι η επανάσταση

Αυτα ειναι τα λογια του σπουδαίου Vito Acconci (1940 - 2017) σε μια συνέντευξη του στην διαδικτυακή τηλεόραση του San Francisco Museum of Modern Art.


Η μοναξιά και η απώλεια στα έργα του Mark Morrisroe

Περπατώντας άγρια στις αίθουσες του Σχολείου Τέχνης με τα σκισμένα μπλουζάκια του, αποκαλώντας τον εαυτό του Mark Dirt, ήταν ο πρώτος πανκ...


Jacques Henri Lartigue Φωτογραφιζοντας την ευτυχια

Στην Ευρώπη κανένας κριτικός δεν θα τολμούσε να αποδώσει καλλιτεχνική εγκυρότητα σε έννοιες όπως «ελαφρότητα» και «ευτυχία»...


Η συλλογή Bennett
The Bennett Collection of Women Realists

Οι Elaine και Steven Bennett είναι αφοσιωμένο στην προώθηση της καριέρας των γυναικών καλλιτεχνών, αφού «οι γυναίκες υποεκπροσωπούνται...».


Emma Willard


Ζούμε σε μια εποχή οπτικών πληροφοριών. Μεγάλα σύνολα δεδομένων όπως οι απογραφές και οι εκλογές παρουσιάζονται με γραφικές μορφές που περιγράφουν τα πάντα (προτιμήσεις των καταναλωτών, πολιτικό τοπίο...). 


Ο τρέχων πολλαπλασιασμός των οπτικών πληροφοριών αντικατοπτρίζει μια παρόμοια στιγμή στις αρχές του 19ου αιώνα, όταν η έλευση των νέων τεχνικών εκτύπωσης συνέπεσε με την ταχεία επέκταση της εκπαίδευσης. Στις σχολικές αίθουσες μπήκαν  παιδιά όλων των κοινωνικών τάξεων, των εμπόρων , καθώς και των αγροτών. Μαζί, αυτές οι αλλαγές δημιούργησαν μια ισχυρή και εξαιρετικά ανταγωνιστική αγορά για σχολικά υλικά, όπως τα εικονογραφημένα εγχειρίδια.


Κανένα άτομο δεν εκμεταλλεύτηκε αυτήν την ευκαιρία περισσότερο από την Emma Willard. Τα βιβλία ιστορίας και γεωγραφίας της Willard ήταν γεμάτα με καινοτόμες και δημιουργικές εικόνες πληροφοριών που προσπάθησαν να μεταφράσουν μεγάλα δεδομένα σε διαχειρίσιμες οπτικές μορφές.


Όταν η Willard άρχισε να εκδίδει βιβλία στη δεκαετία του 1820, ήξερε ότι ο ανταγωνισμός ήταν μεγάλος, με συγγραφείς που συνήθως κατηγορούσαν ο ένας τον άλλο για κλοπές ιδεών.
Για να δημιουργήσει το εμπορικό σήμα της, σχεδίασε πρωτοποριακά γραφικά που θα διαφοροποιούσαν τη δουλειά της και θα τραβούσαν την προσοχή των νέων. 


Τα χρονοδιαγράμματα ήταν μια καινοτομία του δέκατου όγδοου αιώνα και είχαν σχεδιαστεί για να τροφοδοτήσουν το αυξανόμενο δημόσιο ενδιαφέρον για την αρχαία αλλά και τη σύγχρονη ιστορία. Αναπτύχθηκαν για πρώτη φορά από τον Jacques Barbeu-Dubourg στη δεκαετία του 1750. Το 1765, ο Joseph Priestley αντλεί από ημερολόγια, χρονολογίες και γεωγραφίες για να παρουσιάσει τη ζωή δύο χιλιάδων ανδρών μεταξύ του 1200 π.Χ. και 1750 μ.Χ. στο δημοφιλές Chart of Biography.


Η Emma Willard προσπάθησε να επενδύσει τα χρονοδιαγράμματα και τις Δενδρικές δομές της  με μια αίσθηση προοπτικής. Η Δενδρική Δομή (αγγλ. Tree Structure) είναι ένας τρόπος να παραστήσουμε γραφικά την ιεραρχία μιας δομής και ονομάζεται έτσι γιατί μοιάζει με αναποδογυρισμένο δένδρο.




Πατήστε στις εικόνες για μεγέθυνση






Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου