Vito Acconci - Αυτό που πραγματικά θέλω είναι η επανάσταση

Αυτα ειναι τα λογια του σπουδαίου Vito Acconci (1940 - 2017) σε μια συνέντευξη του στην διαδικτυακή τηλεόραση του San Francisco Museum of Modern Art.


Η μοναξιά και η απώλεια στα έργα του Mark Morrisroe

Περπατώντας άγρια στις αίθουσες του Σχολείου Τέχνης με τα σκισμένα μπλουζάκια του, αποκαλώντας τον εαυτό του Mark Dirt, ήταν ο πρώτος πανκ...


Jacques Henri Lartigue Φωτογραφιζοντας την ευτυχια

Στην Ευρώπη κανένας κριτικός δεν θα τολμούσε να αποδώσει καλλιτεχνική εγκυρότητα σε έννοιες όπως «ελαφρότητα» και «ευτυχία»...


Η συλλογή Bennett
The Bennett Collection of Women Realists

Οι Elaine και Steven Bennett είναι αφοσιωμένο στην προώθηση της καριέρας των γυναικών καλλιτεχνών, αφού «οι γυναίκες υποεκπροσωπούνται...».


Ιστορία - Προτεινόμενα βιβλία

ARIES PHILIPPE

ΔΟΚΙΜΙΑ ΓΙΑ ΤΟ ΘΑΝΑΤΟ ΣΤΗ ΔΥΣΗ

ΑΠΟ ΤΟ ΜΕΣΑΙΩΝΑ ΩΣ ΤΙΣ ΜΕΡΕΣ ΜΑΣ

Οι μελέτες που παρουσίασε ο Φιλίπ Αριές το 1977 γύρω από το θάνατο και τη συμπεριφορά των ανθρώπων απέναντι στο φαινόμενο αυτό, ξάφνιασαν κυριολεκτικά τους ιστορικούς και τους κοινωνιολόγους και προκάλεσαν ένα κύμα ερευνών και δημοσιεύσεων που δεν κόπασε ποτέ.

Παγκόσμια αναγνωρισμένος ιστορικός, ο Φιλίπ Αριές αφιέρωσε πολλές δεκαετίες από τη ζωή του μελετώντας χίλια χρόνια ιστορίας του Δυτικού κόσμου. Καρπός των μελετών αυτών υπήρξαν τα καθιερωμένα πια έργα του για τη στάση του ανθρώπου απέναντι στο θάνατο, αλλά και άλλα έργα του για την οικογένεια και το παιδί, όπως το μνημειώδες έργο του, «Αιώνες παιδικής ηλικίας».

Στα δοκίμια που αποτελούν το βιβλίο αυτό, ο Φιλίπ Αριές μας δίνει την ουσία των ανακαλύψεων του, περιγράφοντας το βαθμιαίο πέρασμα από τον «εξημερωμένο θάνατο» στο Μεσαίωνα, στον «απαγορευμένο θάνατο» της εποχής μας.

Ο Φρανσουά-Νοέλ Μπαμπέφ (François-Noël Babeuf, 23 Νοεμβρίου 1760 - 27 Μαΐου 1797), γνωστός και ως Γράκχος Μπαμπέφ (Gracchus Babeuf, ως φόρος τιμής στους Ρωμαίους μεταρρυθμιστές αδερφούς Γράκχους) ήταν Γάλλος πολιτικός και δημοσιογράφος της Γαλλικής Επαναστατικής περιόδου.

Αρχικά εγκατεστημένος στο Παρίσι, εργάσθηκε ως συγγραφέας σοσιαλιστικών αποκλίσεων με έντονη κριτική κατά του γαλλικού κτηματολογίου και της τότε φορολογίας. Στη διάρκεια της Γαλλικής Επανάστασης που ακολούθησε ήταν πλέον εκδότης διαφόρων εφημερίδων, μέσω των οποίων υποστήριζε τις περί ισότητας αντιλήψεις του, δημιουργώντας παράλληλα το λεγόμενο «κίνημα των ίσων», του οποίου και υπήρξε ένας των ιδρυτών του, φθάνοντας στο σημείο να επικρίνει και αυτό ακόμα το νέο καθεστώς της επανάστασης.

Εξ αυτών των δράσεων τελικά θεωρήθηκε και η οργάνωσή του ως συνωμοτική, με κίνδυνο να εξεγερθεί και ο στρατός κατά της κυβέρνησης. Συνελήφθη μαζί με άλλους επαναστάτες συνεργάτες του και, μετά από μια δίμηνη δίκη που ξεκίνησε στις 20 Φεβρουαρίου του 1797, στις 26 Απριλίου καταδικάστηκε σε θάνατο δι' αποκεφαλισμού, χωρίς δικαίωμα έφεσης. Ίδια θανατική ποινή επιβλήθηκε και σε έναν ακόμη συνεργάτη του, ο οποίος και καρατομήθηκε την επόμενη ημέρα (27 Απριλίου 1797).

Διαβάστε εδώ...

Hilaire Belloc

Europe and the Faith

In this book, pivotal to all his historical insights, Belloc answers the question: What made Europe?

He shows it was not the barbarians nor the Protestant Reformation, but the Catholic Faith that made Europe (and the worldwide civilization produced by Europe).

Protestantism gravely wounded this our civilization, and only the Catholic Faith can rejuvenate it. It must return to that Faith or perish!

This is a tremendous eye-opener on where we are today and where we must go from here!!




MARC BLOCH

Η ΦΕΟΥΔΑΛΙΚΗ ΚΟΙΝΩΝΙΑ

Η ΔΙΑΜΟΡΦΩΣΗ ΤΩΝ ΣΧΕΣΕΩΝ ΕΞΑΡΤΗΣΗΣ - ΟΙ ΤΑΞΕΙΣ ΚΑΙ Η ΔΙΑΚΥΒΕΡΝΗΣΗ ΤΩΝ ΑΝΘΡΩΠΩΝ

Στο έργο αυτό ο Marc Bloch επέτυχε την ανανέωση της ιστορικής σύλληψης του Μεσαίωνα και την αδρή όσο και συστηματική αναπαράσταση του κοινωνικού και πολιτισμικού οικοδομήματος που ονομάζεται «φεουδαλική κοινωνία».
Ο καθηγητής τότε στη Σορβόννη - που η ζωή του συντομεύτηκε τραγικά με τον ηρωικό του θάνατο στην Αντίσταση το 1944 - και μεγάλος ιστορικός Μ. Β. αναδιφεί μέσα στα τρίσβαθα του παρελθόντος και στις απαρχές των κοινωνικών σχέσεων, όπου διαπλάθονται οι στάσεις απέναντι στη φύση και στον χρόνο, τα ηθικά και ψυχολογικά δεδομένα των ανθρώπων που είναι η ίδια η ουσία της ιστορίας.


Stéphane Courtois, Andrzej Paczkowski, Karel Bartosek

The Black Book of Communism: Crimes, Terror, Repression

Already famous throughout Europe, this international bestseller plumbs recently opened archives in the former Soviet bloc to reveal the actual, practical accomplishments of Communism around the world: terror, torture, famine, mass deportations, and massacres. Astonishing in the sheer detail it amasses, the book is the first comprehensive attempt to catalogue and analyze the crimes of Communism over seventy years.

Revolutions, like trees, must be judged by their fruit, Ignazio Silone wrote, and this is the standard the authors apply to the Communist experience--in the China of the Great Helmsman, Kim Il Sung's Korea, Vietnam under Uncle Ho and Cuba under Castro, Ethiopia under Mengistu, Angola under Neto, and Afghanistan under Najibullah. The authors, all distinguished scholars based in Europe, document Communist crimes against humanity, but also crimes against national and universal culture, from Stalin's destruction of hundreds of churches in Moscow to Ceausescu's leveling of the historic heart of Bucharest to the widescale devastation visited on Chinese culture by Mao's Red Guards.

As the death toll mounts--as many as 25 million in the former Soviet Union, 65 million in China, 1.7 million in Cambodia, and on and on--the authors systematically show how and why, wherever the millenarian ideology of Communism was established, it quickly led to crime, terror, and repression. An extraordinary accounting, this book amply documents the unparalleled position and significance of Communism in the hierarchy of violence that is the history of the twentieth century


BRAUDEL FERNAND

Η ΜΕΣΟΓΕΙΟΣ ΚΑΙ Ο ΜΕΣΟΓΕΙΑΚΟΣ ΚΟΣΜΟΣ ΤΗΝ ΕΠΟΧΗ ΤΟΥ ΦΙΛΙΠΠΟΥ Β΄ ΤΗΣ ΙΣΠΑΝΙΑΣ (ΠΡΩΤΟΣ ΤΟΜΟΣ)

Ο ΡΟΛΟΣ ΤΟΥ ΠΕΡΙΓΥΡΟΥ

Αγάπησα τη Μεσόγειο με πάθος, σίγουρα γιατί έρχομαι από το Βορρά, όπως τόσοι άλλοι, υστέρα από τόσους άλλους. Έμελλε να 'χω τη χαρά να της αφιερώσω πολλά χρόνια μελέτης -περισσότερα από ολόκληρη τη νιότη μου. Σε αντάλλαγμα ελπίζω λίγη από αυτήν τη χαρά και πολύ από το φως της ίδιας της θάλασσας να φωτίζουν τις σελίδες αυτού του βιβλίου. Αναμφισβήτητα το ιδεώδες θα ήταν να μπορούσαμε, σαν τους μυθιστοριογράφους, να στήναμε τον ήρωά μας απέναντί μας, κατά βούληση, να μην τον χάναμε στιγμή από μπροστά μας, διατηρώντας αδιάλειπτα στο νου μας τη μεγαλειώδη παρουσία του. Δυστυχώς ή ευτυχώς το επάγγελμά μας δεν διαθέτει τη θαυμαστή ευλυγισία του μυθιστορήματος. Γι' αυτό λοιπόν ο αναγνώστης, που θα θελήσει να διαβάσει αυτό το βιβλίο με τον τρόπο που θα επιθυμούσα εγώ, θα έκανε καλά να προσκομίσει τις δικές του αναμνήσεις, τα δικά του οράματα για την Εσωτερική θάλασσα και να χρωματίσει εκείνος το δικό μου κείμενο, βοηθώντας με να αναπλάσω τη γιγάντια αυτή παρουσία, όπως κατέβαλα κάθε δυνατή προσπάθεια να κάνω... Σκέφτομαι πως η Μεσόγειος, έτσι όπως μπορεί κανείς να τη δει σήμερα και να την αγαπήσει, αποτελεί το μεγαλύτερο τεκμήριο της περασμένης ζωής της. Αυτό το δίδαγμα συγκράτησα από τη διδασκαλία των γεωγράφων της Σορβόννης, όπου θήτευσα, και το συγκράτησα με μια επιμονή που δίνει νόημα σ' ολόκληρο το εγχείρημά μου. [...] 

Η ΜΕΣΟΓΕΙΟΣ ΚΑΙ Ο ΜΕΣΟΓΕΙΑΚΟΣ ΚΟΣΜΟΣ ΤΗΝ ΕΠΟΧΗ ΤΟΥ ΦΙΛΙΠΠΟΥ Β' ΤΗΣ ΙΣΠΑΝΙΑΣ (ΔΕΥΤΕΡΟΣ ΤΟΜΟΣ)

Στο πρώτο μέρος του βιβλίου σκοπός μας ήταν, με αφετηρία τον γεωγραφικό χώρο, να παρουσιάσουμε ανάγλυφο ό,τι συνιστά επανάληψη, βραδεία κίνηση, μόνιμο χαρακτηριστικό. (. . .) Το δεύτερο μέρος, πραγματικά, ανταποκρίνεται σε δύο αντιφατικούς στόχους. Πραγματεύεται τις κοινωνικές δομές, δηλαδή μηχανισμούς που καταλύονται βραδέως. Αλλά πραγματεύεται επίσης την κίνησή τους. Τελικά συνδυάζει αυτά που, στην επαγγελματική μας γλώσσα, ονομάζουμε δομή και συγκυρία. Το αμετάβλητο και το μεταβαλλόμενο, τη βραδεία κίνηση και την υπερβολική ταχύτητα. Αυτές οι δύο πραγματικότητες, όπως γνωρίζουν οι οικονομολόγοι στους οποίους χρωστούμε την αρχική τους διάκριση, είναι αλληλένδετες στην καθημερινή ζωή, η οποία μοιράζεται κάθε στιγμή ανάμεσα σε αυτό που αλλάζει και σε αυτό που διατηρείται αμετάβλητο. Όμως ένα τέτοιο θέαμα, στην ενότητά του, δεν είναι δυνατόν να το συλλάβουμε διαμιάς. Γι' αυτό και κομματιάσαμε τη δυσκολία σε κεφάλαια και θα προσεγγίσουμε διαδοχικά τα προβλήματα τα σχετιζόμενα με τις οικονομίες, τα κράτη, τις κοινωνίες, τους πολιτισμούς, τους απαραίτητους ενδιάμεσους, και τέλος τις διάφορες μορφές του πολέμου. Πάντως ο αναγνώστης δεν θα παραπλανηθεί. Όλα, το ένα μετά το άλλο, δεν είναι παρά συνδυασμένες προσπάθειες για μια ενιαία κατανόηση, στην οποία δεν θα μπορούσαμε να φτάσουμε διαμιάς. (. . .) 

Η ΜΕΣΟΓΕΙΟΣ ΚΑΙ Ο ΜΕΣΟΓΕΙΑΚΟΣ ΚΟΣΜΟΣ ΤΗΝ ΕΠΟΧΗ ΤΟΥ ΦΙΛΙΠΠΟΥ Β΄ ΤΗΣ ΙΣΠΑΝΙΑΣ (ΤΡΙΤΟΣ ΤΟΜΟΣ)

Δίστασα πολύ να δημοσιεύσω το τρίτο μέρος του βιβλίου με τίτλο "Τα γεγονότα" μολαταύτα συνδέεται, με την καθαρά παραδοσιακή ιστορία. Ο Leopold von Ranke θα αναγνώριζε εδώ τις συμβουλές του, τον δικό του τρόπο να γράφει και να σκέφτεται. Είναι αλήθεια, ωστόσο, ότι η ολική ιστορία δεν μπορεί να περιοριστεί στη μελέτη των σταθερών δομών ή των αργών εξελίξεων μόνο. Τα μόνιμα πλαίσια, οι συντηρητικές κοινωνίες, οι οικονομίες οι αιχμαλωτισμένες από την έλλειψη δυνατοτήτων, οι πολιτισμοί που δοκιμάζονται μες στους αιώνες, όλοι αυτοί οι θεμιτοί τρόποι να προσπαθείς να προσεγγίσεις το βάθος της ιστορίας προσφέρουν, κατά τη γνώμη μου, την ουσία του παρελθόντος των ανθρώπων, ή τουλάχιστον εκείνου που μας αρέσει να σκεφτόμαστε, το 1966, πως είναι η ουσία. Αλλά η ουσία δεν είναι η ολότητα.

Ο τρόπος αυτός ανασύστασης πιθανότατα θα απογοήτευε τους ανθρώπους της εποχής εκείνης. Θεατές και ηθοποιοί, τον 16ο αιώνα, στη Μεσόγειο και αλλού, είχαν το αίσθημα ότι ήταν πιασμένοι στα δίχτυα ενός ζωντανού δράματος, που ένιωθαν πρώτα και κύρια ως δικό τους δράμα. Διόλου απίθανο να ήταν ψευδαίσθηση. Αλλ' η ψευδαίσθηση αυτή, αυτή η προσήλωση σε ένα θέαμα συνόλου έδινε τελικά νόημα στη ζωή τους.

Τα γεγονότα είναι κονιορτός: σχίζουν την ιστορία σαν σύντομες αναλαμπές προτού καλά καλά υπάρξουν, έχουν γυρίσει πίσω στο σκοτάδι και συχνά στη λήθη. Καθένα τους, είναι αλήθεια, όσο σύντομο κι αν είναι, μαρτυρά, φωτίζει μια γωνιά του τοπίου, καμιά φορά κάποια παχιά κομμάτια ιστορικής μάζας. Και όχι μόνο της πολιτικής ιστορίας, γιατί κάθε τομέας -πολιτικός, οικονομικός, κοινωνικός, ακόμη και γεωγραφικός- είναι διάστικτος από συμβαντολογικά σημεία, αυτά διακεκομμένα φώτα. Στα προηγούμενα κεφάλαια χρησιμοποίησα αυτές τις μαρτυρίες-τομές, χωρίς τις οποίες συχνά θα ήταν αδύνατον να δούμε καθαρά. Δεν είμαι κανένας άτεγκτος εχθρός των γεγονότων. [...]


Harold J. Berman

Law and Revolution: The Formation of the Western Legal Tradition Reprint Edition

The roots of modern Western legal institutions and concepts go back nine centuries to the Papal Revolution, when the Western church established its political and legal unity and its independence from emperors, kings, and feudal lords. Out of this upheaval came the Western idea of integrated legal systems consciously developed over generations and centuries. Harold J. Berman describes the main features of these systems of law, including the canon law of the church, the royal law of the major kingdoms, the urban law of the newly emerging cities, feudal law, manorial law, and mercantile law. In the coexistence and competition of these systems he finds an important source of the Western belief in the supremacy of law.

Written simply and dramatically, carrying a wealth of detail for the scholar but also a fascinating story for the layman, the book grapples with wide-ranging questions of our heritage and our future. One of its main themes is the interaction between the Western belief in legal evolution and the periodic outbreak of apocalyptic revolutionary upheavals.

Berman challenges conventional nationalist approaches to legal history, which have neglected the common foundations of all Western legal systems. He also questions conventional social theory, which has paid insufficient attention to the origin of modern Western legal systems and has therefore misjudged the nature of the crisis of the legal tradition in the twentieth century.


ROBERT CONQUEST

ΣΤΑΛΙΝ

Η ΣΥΝΤΡΙΒΗ ΤΩΝ ΛΑΩΝ

Αντικρίζουμε μια επιβλητική, σκοτεινή φιγούρα που δεσπόζει στον αιώνα μας και ήδη γνωρίζουμε αρκετές από τις ύπουλες και κτηνώδεις ραδιουργίες του με τη βοήθεια των οποίων κατάφερε να εδραιώσει τη δεσποτική του εξουσία. Επιπλέον, κανένα άλλο σύστημα δεν είχε βασιστεί σε τέτοιο βαθμό στο ψέμα και την αυταπάτη. Αυτή η πλάνη επεκτάθηκε, εντυπωσιακά θα λέγαμε, στην ίδια την καριέρα του Στάλιν.

Δεν είναι εύκολο να κατανοήσει κάποιος τα συναισθήματα και τα κίνητρα του Στάλιν, ενός ανθρώπου που μια ζωή ολόκληρη «έπαιζε» με κλειστά χαρτιά.

Ένα από τα πιο εντυπωσιακά χαρακτηριστικά του υπήρξε η

ικανότητά του να δίνει την εντύπωση της ηρεμίας και της ηπιότητας, ενώ στην πραγματικότητα κατάστρωνε σχέδια απόλυτης εκδίκησης. Όμως, ακόμη και στο επίπεδο της απλής παρατήρησης, αυτή την ηρεμία συχνά διέκοπταν δαιμονικές εκρήξεις οργής, μίσους ή καχυποψίας.

Έμοιαζε με ένα από εκείνα τα μεγάλα μαύρα σύννεφα που συχνά βλέπουμε να αιωρούνται, με έναν αόριστα δυσοίωνο τρόπο, ήρεμα στον ουρανό: μόλις ένα τέτοιο σύννεφο πλησιάζει, παρατηρούμε μικρές λάμψεις, σημάδια ότι μέσα του κατοικεί η αστραπή, η κρυφή αναταραχή του βασικού υλικού του. Ο ίδιος έκανε ό,τι μπορούσε ώστε να αποπροσωποποιηθεί, πολύ συχνά αναφερόταν στον εαυτό του ως "σύντροφο Στάλιν".

Ίσως να μην μπορούμε να διεισδύσουμε -σίγουρα δεν μπορούμε τελείως- στη σκοτεινή του φύση. Μπορούμε όμως να αποκαλύψουμε νέες λεπτομέρειες, νέες αποχρώσεις, τις πιο εντυπωσιακές στιγμές του δημόσιου βίου του, μια συλλογή από ανέκδοτες αναμνήσεις και προσωπικές επιστολές σε φίλους και εχθρούς. 


FRANCOIS FEJTO

Ο François Fejtő (1909 – 2008) παραμένει μία από τις μεγάλες ευρωπαϊκές πνευματικές προσωπικότητες του 20ού αιώνα. 

Στενός φίλος με τους Nizan, Mounier, Καμύ, Μαλρό και Σαρτρ, συναντήθηκε με ηγέτες του Κομμουνιστικού κινήματος, μίλησε με τους ηγέτες του Κρεμλίνου, με τον Τίτο, τον Κάστρο και τον Γουίλι Μπραντ, τον Κάρολο ντε Γκολ και Φρανσουά Μιτεράν. Με το θάνατό του, η Ουγγαρία κήρυξε περίοδο εθνικού πένθους. 

Requiem pour un empire défunt

Histoire de la destruction de l’Autriche-Hongrie

François Fejtö analyse et raconte la chute de l'Autriche-Hongrie dont la disparition en 1918 a, selon lui, entraîné l'Europe centrale dans la longue nuit des totalitarismes. Pour ce faire, il dresse une histoire à rebours des idées reçues de la « double monarchie », pointant du doigt l'alliance entre un républicanisme austrophobe et les chefs de file des exilés tchèques. Cette grande leçon d'histoire, qui se lit comme un roman, est préfacée par Maurizio Serra, diplomate et écrivain.

François Fejtö (1909-2008), fils d'un libraire hongrois établi à Paris en 1938, a écrit une oeuvre considérable qui compte notamment une histoire des démocraties populaires et une biographie de Joseph II.


Vladimir Bukovsky

Judgment in Moscow: Soviet Crimes and Western Complicity

International bestselling author Vladimir Bukovsky's 1995 book, Judgment in Moscow, detailed Soviet meddling in Western politics in the 1970's and 80's, as documented in Soviet archives to which Bukovsky was given access by post-Communist Russia's President Yeltsin -- unaware that Bukovsky carried a new high-tech scanner.

Originally written in Russian, Judgment was seen as a major indictment of political treachery both inside and outside the USSR. The book was funded by a grant from Margaret Thatcher. Fellow dissident Aleksandr Solzhenitsyn paid for its publication in Russia. Bukovsky's thesis is in the title: Just as the Nuremberg trials declared Nazism and associated actions crimes against humanity, so should the world have put Communism on trial after the fall of the Soviet Union.

The goal: Not revenge, but a declaration that the world would consider a resurgence of the USSR's form of totalitarian government intolerable and criminal, and would not allow it to rise again. Instead, Bukovsky details a pattern of co-operation with Soviet regimes that makes today's accusations of collusion between American leaders and Moscow not only unsurprising, but expected.

A controversial tome in nine other languages, Judgment has never been published in English, after the author refused to rewrite parts of the book which accused prominent Americans of behind-the-scenes collusion with the Soviets. The author quotes a Random House editor's letter: "I don't disagree, but I simply can't publish a book that accuses Americans like Cyrus Vance and Francis Ford Coppola of unpatriotic -- or even treacherous -- behavior."

The 2019 English edition is a new translation by translator and journalist Alyona Kojevnikov, who has worked for Radio Liberty, the BBC and Prime Minister Thatcher. it includes an introduction by former Economist editor Edward Lucas and afterword by veteran Russia journalist David Satter. Published by Ninth of November press, it will also include hundreds of source footnotes to translated Communist Party documents, newspaper and book archives, plus historical context notes for today's readers.

➤  http://www.bukovsky-archives.net/


Johann Gustav Droysen

Ο Johann Gustav Droysen,  (1808 – 1884) ήταν Γερμανός ιστορικός. Το έργο του για τον Μέγα Αλέξανδρο ήταν το πρώτο που παρουσίασε μια νέα σχολή σκέψης των Γερμανών ιστορικών, η οποία εξιδανίκευσε την μορφή εξουσίας και ισχύος των λεγομένων μεγάλων ανδρών.

Κατά τα τελευταία του χρόνια, ασχολήθηκε σχεδόν αποκλειστικά με την Πρωσική ιστορία. Μετά το 1851 διορίστηκε καθηγητής στο Πανεπιστήμιο της Ιένας. Το 1859 κλήθηκε στο Βερολίνο, όπου παρέμεινε μέχρι το θάνατό του.

Το 1851 συνέγραψε τον βίο του κόμη Γιόρκ βον Βάρτενμπουργκ (Ludwig Yorck von Wartenburg) (Βερολίνο, 1851–1852), που θεωρείται μία από τις καλύτερες βιογραφίες της Γερμανικής γλώσσας.

Στην συνέχεια ξεκίνησε το μεγάλο του έργο για την Geschichte der preussischen Politik (Ιστορία της Πρωσικής Πολιτικής, Βερολίνο, 1855–1886). Εκδόθηκαν επτά τόμοι, ο τελευταίος μετά θάνατον. Το συνολικό έργο τελικά κατέλαβε 32 τόμους.

Παρουσιάζει μια πλήρη ιστορία για την άνοδο της Πρωσικής μοναρχίας, μέχρι το έτος 1756. Όπως όλα τα έργα του Ντρόυζεν, εμφανίζει κι αυτό μιαν έντονη ιδιαιτερότητα και την πρόθεση ανίχνευσης των τρόπων με τους οποίους οι δυνάμεις του ιστορικού γίγνεσθαι παίρνουν την θέση τους στην Ιστορία.


Jean Dumont (1923  –  2001) was a French historian and publisher.

Dumont graduated in history and philosophy at the University of Lyon and in law in Paris.

His specialty was Church history; he also studied Spanish social and religious history of the 15th and 16th centuries.

He worked as editor for several publishing companies such as Amiot-Dumont (1947 – 1959), Grasset, François Beauval, Club des Amis du Livre and Famot.

Pourquoi nous ne Célèbrerons pas 1789

Un petit livre richement illustré qui fait un bilan précis des méfaits de la Révolution sur la société et la civilisation. Toutes les raisons qui font que l'on est en droit de s'opposer aux principes révolutionnaires sont ici exposés avec des exemples édifiants.


GEORGES DUBY 

Ο ΙΠΠΟΤΗΣ, Η ΓΥΝΑΙΚΑ ΚΑΙ Ο ΙΕΡΕΑΣ

Ο ΓΑΜΟΣ ΣΤΗ ΦΕΟΥΔΑΡΧΙΚΗ ΕΥΡΩΠΗ

Ο θεσμός του γάμου και η μονοπυρηνική οικογένεια θεωρούνται θεμελιακά πολιτισμικά στοιχεία των σύγχρονων κοινωνιών, ώστε τα προβλήματα που αντιμετωπίζουν και οι αλλαγές που υφίστανται να θεωρούνται συμπτώματα κρίσης ολόκληρης της κοινωνίας.

Ο Duby μας δείχνει πώς αναδύεται ανάμεσα στα 1000 και 1200 μ.Χ. ο αυτονόητος σήμερα θεσμός του γάμου μέσα από τη σύγκρουση της αντίληψης για την ελεύθερη ένωση και την αρπαγή των γυναικών, που εφάρμοζαν οι πολεμιστές, και την αντιμετώπιση του γάμου ως θρησκευτικού μυστηρίου, που προωθούσε η Καθολική Εκκλησία. Τα στάδια αυτής της σύγκρουσης συμπίπτουν με βαθιές αλλαγές στη δημογραφία, την κοινωνική διαστρωμάτωση και την οργάνωση της πολιτικής εξουσίας στη Δυτική Ευρώπη.

Με την ανθρωπολογική αυτή προσέγγιση και τη ζωντανή του αφήγηση ο συγγραφέας επιτρέπει στον αναγνώστη να κατανοήσει και να εντάξει στο γενικότερο πλαίσιο των αλλαγών της μεσαιωνικής κοινωνίας γεγονότα όπως οι συνεχείς πολεμικές συγκρούσεις των ευγενών, η διαμάχη κοσμικής και θρησκευτικής εξουσίας, και φαινόμενα όπως ο αυλικός έρωτας και η τέχνη των τρουβαδούρων.


Georges Duby

The Legend of Bouvines: War, Religion, and Culture in the Middle Ages. Translated by Catherine Tihanyi. Berkeley and Los Angeles: University of California 

Ο Georges Duby (1919 - 1996) ήταν Γάλλος ιστορικός, θεωρείται δε από τους σημαντικότερους της γαλλικής ιστοριογραφίας. Ασχολήθηκε με την εποχή του Μεσαίωνα ενώ αποτέλεσε σημαντικό εκπρόσωπο της "Νέας Ιστορίας". 

On Sunday, 27 July 1214, thousands of warriors plunged into battle near the bridge of Bouvines in Flanders. They were led by the kings of Germany and France. Entrusted by God to maintain the order of the world, they dared nevertheless to disobey the prescriptions of the church and to call their men to arms on the day of the Lord. And the victory granted to the King of France is a legend that has been retold to the present day. In this work Georges Duby, the French historian of medieval Europe, focuses on the battle of Bouvines and treats this dramatic event as a point of entry into medieval society and culture. He describes this major battle in vivid detail, places it within the broader political, social and cultural context and examines the ways in which the battle has been recreated in myths and legends, both in the Middle Ages and in modern times.


Ο François Furet (Παρίσι, 27 Μαρτίου 1927 - Τουλούζη, 12 Ιουλίου 1997) ήταν Γάλλος ιστορικός, ένας από τους σημαντικότερους μελετητές της Γαλλικής Επανάστασης.

FRANSOIS FURET 

Η ΓΑΛΛΙΚΗ ΕΠΑΝΑΣΤΑΣΗ

Είναι άραγε δυνατόν να κατανοήσουμε την Γαλλική Επανάσταση αν δεν αντιμετωπίσουμε κριτικά τα ταμπού και τους μύθους που γεννήθηκαν μαζί της; Αυτός είναι ο στόχος-πρόκληση του μνημειώδους βιβλίου των Fransois Furet και Denis Richet, που εξακολουθεί να τροφοδοτεί έντονες συζητήσεις και αντιπαραθέσεις μέχρι σήμερα. Καταγράφοντας τα γεγονότα που άλλαξαν την όψη του κόσμου, οι δύο ιστορικοί απορρίπτουν τόσο τους νοσταλγούς του βασιλιά όσο και τους σεκταριστές του Ροβεσπιέρου και καταδεικνύουν τις αποκλίνουσες όψεις του επαναστατικού φαινομένου:

Η Γαλλική Επανάσταση θεμελιώνει τις πολιτικές ελευθερίες και το σύγχρονο κράτος και ταυτόχρονα στοιχειώνει με τις βιαιοπραγίες ενός άγριου εμφύλιου τις μνήμες των ανθρώπων μέχρι σήμερα.



CHRISTOPHER DAWSON

Religion and the Rise of Western Culture

In this new edition of his classic work, Religion and the Rise of Western Culture, Christopher Dawson addresses two of the most pressing subjects of our day: the origin of Europe and the religious roots of Western culture.

With the magisterial sweep of Toynbee, to whom he is often compared, Dawson tells here the tale of medieval Christendom. From the brave travels of sixth-century Irish monks to the grand synthesis of Thomas Aquinas in the thirteenth century, Dawson brilliantly shows how vast spiritual movements arose from tiny origins and changed the face of medieval Europe from one century to the next.

The legacy of those years of ferment remains with us in the great cathedrals, Gregorian chant, and the works of Giotto and Dante. Even more, though, for Dawson these centuries charged the soul of the West with a spiritual concern -- a concern that he insists "can never be entirely undone except by the total negation or destruction of Western man himself.


Ο Christopher Dawson έχει χαρακτηριστεί «ο μεγαλύτερος Αγγλόφωνος Καθολικός ιστορικός του εικοστού αιώνα».

➤  Διαβάστε εδώ...


Geoffrey of Monmouth

Historia Regum Britanniae

Ο Geoffrey of Monmouth (1095 – 1155) ήταν ουαλός επίσκοπος, συγγραφέας του λατινικού Historia Regum Britanniae (Ιστορία των Βασιλέων της Βρετανίας) (1136), στο οποίο μετέφερε τους μύθους του αρθουριανού κύκλου καθώς και αρκετές ουαλόφωνες αφηγήσεις. Λίγα είναι γνωστά για τη ζωή του. Φαίνεται πως γεννήθηκε κοντά στην πόλη Μονμάουθ και σύμφωνα με μαρτυρίες καταγραμμένες στο ίδιο του το έργο γνώριζε καλά τη ΝΑ Ουαλία και πρέπει να είχε επισκεφθεί τη Βρετάνη. Αυγουστινιανός στο πανεπιστήμιο της Οξφόρδης ορίστηκε επίσκοπος του Αγ. Ασάφ, θέση την οποία πιθανώς ποτέ δεν ανέλαβε.

Η φαντασία του συγγραφέα κατέστησε το Historia Regum Britanniae ένα αξιόλογο μείγμα ιστορικών γεγονότων, μύθων και επινοήσεων, καθιερώνοντας τον Τζέφρεϊ ως τον πρώτο Άγγλο αφηγηματογράφο.

Ο Τζέφρεϊ αφηγείται την υποτιθέμενη βρετανική ιστορία από τον πρώτο Βασιλιά της Βρετανίας τον Βρούτο ο οποίος ήτανε απόγονος του Τρώα ήρωα Αινεία, την σύλληψη του Ιησού, τις εισβολές του Ιούλιου Καίσαρα αλλά και την βασιλεία του Αρθούρου.

Παρόλο που αντλεί τις πηγές του από εγνωσμένες πηγές όπως ο Βέδας (αρχές του 8ου αι.) και το Historia Brittonum (9ος αι.) και άλλες Ουαλικές, ο Τζέφρεϊ ισχυρίστηκε πως ένα μεγάλο τμήμα του έργου του βασίστηκε σε ένα αρχαιότερο βιβλίο που του δόθηκε από τον Γουόλτερ Καλένιους (Walter Calenius), ο οποίος ωστόσο δεν αναφέρεται σε κανέναν άλλο σύγχρονό του χρονικογράφο.

Το Historia παρουσιάζει τον Αρθούρο ως ρομαντικό ήρωα, παρά την έλλειψη ενδιαφέροντος εκ μέρους του Τζέφρεϊ για το ζήτημα της αυλικής αγάπης. Στα κείμενά του πλην του Αρθρούρου ο Μέρλιν μεταπλάθεται ως δραματικός χαρακτήρας.


Pierre Gaxotte

La Révolution française

Gaxotte was born in Revigny-sur-Ornain, Meuse. He began his career as a history teacher at the Lycée Charlemagne and later worked as a columnist for Le Figaro.

Over the course of his life he authored numerous historical studies, and was elected to the Académie française in 1953.

He is famous for his critical vision of the French Revolution, notably in The French Revolution (1928) and for his rehabilitation of the French 18th century (Louis XV's Century, 1933).

He is also known as a right-wing journalist of the Entre-deux-Guerres period.


JACQUES LE GOFF 

ΟΙ ΔΙΑΝΟΟΥΜΕΝΟΙ ΣΤΟ ΜΕΣΑΙΩΝΑ

Πόσοι από εμάς γνωρίζουν τον «άγνωστο Μεσαίωνα»; Πόσοι υποψιάζονται ότι πίσω από την κυρίαρχη αντίληψη περί σκοταδισμού και οπισθοδρόμησης κρύβεται μια σημαντική πολιτισμική άνθηση;

Ο διανοούμενος του Μεσαίωνα, στοχαστής και δάσκαλος, ρήτορας και φιλόσοφος, ένας πραγματικός τεχνίτης του πνεύματος, θα οδηγήσει στη μεγάλη άνθηση του 12ου και 13ου αιώνα, του «άγνωστου Μεσαίωνα»: από τις συντεχνίες των λογίων - φοιτητών μέχρι την ίδρυση των πρώτων πανεπιστημίων, από τις μονομαχίες διαλεκτικής και ρητορικής μέχρι την ειδίκευση σε διάφορους επιστημονικούς τομείς, ένας μικρόκοσμος δημιουργικής σκέψης και γόνιμης αναζήτησης αναδεικνύεται μέσα στη μεσαιωνική πόλη.

Ο Ζακ Λε Γκοφ, σ' αυτό το κλασικό έργο, που κυκλοφορεί για πρώτη φορά στην Ελλάδα, αποτυπώνει μια άγνωστη όσο και εντυπωσιακή πνευματική αναγέννηση. 


Alexandre Marc

The Conservative Human Rights Revolution: European Identity, ...

Alexandre Marc, (born Alexandr Markovitch Lipiansky, 19 January 1904 – 22 February 2000) was a French writer and philosopher. He was the founder of personalist, federalist, communitarian thinking.

He belonged to the non-conformists of the 1930s.

Marc is the author of many books and articles in which he expressed his conception of integral federalism.

He lectured extensively until his retirement on this subject at the Centre international de formation européenne and Centre international de formation européenne et l'Institut européen des hautes études internationales (now renamed to Institut européen-European institute) in Nice which he founded.

He also lectured on a regular bases at Collège d'Études Fédéralistes in Aosta.


HENRI IRENEE MARROU

ΙΣΤΟΡΙΑ ΤΗΣ ΕΚΠΑΙΔΕΥΣΗΣ ΣΤΗΝ ΑΡΧΑΙΟΤΗΤΑ

Ο ΕΛΛΗΝΙΚΟΣ ΚΟΣΜΟΣ

Η ιστορία της αρχαίας εκπαίδευσης ενδιαφέρει τον σύγχρονο πολιτισμό, εφόσον αποκαλύπτει τις άμεσες πηγές της παιδαγωγικής μας παράδοσης.

Είμαστε Ελληνο-Λατίνοι: η πεμπτουσία του πνευματικού πολιτισμού μας είναι δημιούργημα του δικού τους πολιτισμού, γεγονός που ισχύει μέχρις ενός βαθμού και για το ίδιο το εκπαιδευτικό σύστημά μας.

Ολοκληρώνοντας την παρούσα μελέτη, θα δείξω πώς η φθίνουσα πορεία του αρχαίου σχολείου, παρ’ ότι ενίοτε παρατείνεται επί μακρόν στη βάρβαρη περίοδο του ζοφερού μεσαίωνα, διακόπτεται εν τέλει στη Δύση, σε περίοδο που ποικίλλει κατά περιοχή. Ωστόσο, η ανανέωση των σπουδών που χαράσσεται κατά την πολιτισμική αναγέννηση επί Καρόλου επαναφέρει στο προσκήνιο τις μεθόδους του αρχαίου παιδαγωγικού συστήματος. Επρόκειτο για μία αδέξια και ατελή αποκατάσταση, γνώρισμα κάθε ανάλογης προσπάθεια. Οι υπεύθυνοί της, όμως, αναζήτησαν επισταμένως, και εν μέρει κατόρθωσαν, την επανασύνδεση με τη διακοπείσα παράδοση.

➤  De la connaissance historique


Paul Hollander

Political Pilgrims: Western Intellectuals in Search of the Good Society

Why did so many distinguished Western Intellectuals-from G.B. Shaw to J.P. Sartre, and. closer to home, from Edmund Wilson to Susan Sontag- admire various communist systems, often in their most repressive historical phases? How could Stalin's Soviet Union, Mao's China, or Castro's Cuba appear at one time as both successful modernizing societies and the fulfillments of the boldest dreams of social justice? Why, at the same time, had these intellectuals so mercilessly judged and rejected their own Western, liberal cultures? What Impulses and beliefs prompted them to seek the realization of their ideals in distant, poorly known lands? How do their journeys fit into long-standing Western traditions of looking for new meaning In the non-Western world?

These are some of the questions Paul Hollander sought to answer In his massive study that covers much of our century. His success is attested by the fact that the phrase "political pilgrim" has become a part of intellectual discourse. Even in the post-communist era the questions raised by this book remain relevant as many Western, and especially American intellectuals seek to come to terms with a world which offers few models of secular fulfillment and has tarnished the reputation of political Utopias. His new and lengthy introduction updates the pilgrimages and examines current attempts to find substitutes for the emotional and political energy that used to be invested in them.


KLEMENS VON METTERNICH

Ο Κλέμενς Βέντσελ Νέπομουκ Λόθαρ, Πρίγκιπας του Μέττερνιχ-Βίνεμπουργκ τσου Μπάιλσταϊν ( Γερμανικά: Klemens Wenzel Nepomuk Lothar Fürst von Metternich-Winneburg zu Beilstein, 15 Μαίου 1773 - 11 Ιουνίου 1859] ήταν Αυστριακός διπλωμάτης, στο κέντρο των ευρωπαϊκών υποθέσεων για τρεις δεκαετίες ως υπουργός Εξωτερικών της Αυστριακής Αυτοκρατορίας από το 1809 και Καγκελάριος από το 1821 μέχρις ότου οι φιλελεύθερες Επαναστάσεις του 1848 επέβαλαν την παραίτησή του.

Γεννημένος στον Οίκο των Μέττερνιχ το 1773 ως γιος διπλωμάτη, ο Μέττερνιχ έλαβε καλή εκπαίδευση στα πανεπιστήμια του Στρασβούργου και του Μάιντς. Ανήλθε μέσω σημαντικών διπλωματικών θέσεων, όπως του πρεσβευτή στο Βασίλειο της Σαξονίας, στο Βασίλειο της Πρωσίας και ιδιαίτερα στη Ναπολεόντειο Γαλλία.

Ένα από τα πρώτα του έργα ως υπουργού Εξωτερικών ήταν να υλοποιήσει ύφεση με τη Γαλλία, που περιελάμβανε το γάμο του Ναπολέοντα με την Αυστριακή αρχιδούκισσα Μαρία Λουίζα. Λίγο αργότερα, σχεδίασε την είσοδο της Αυστρίας στον Πόλεμο του Έκτου Συνασπισμού στο πλευρό των Συμμάχων, υπέγραψε τη Συνθήκη του Φονταινεμπλώ που έστειλε τον Ναπολέοντα στην εξορία και ηγήθηκε της Αυστριακής αντιπροσωπείας στο Συνέδριο της Βιέννης, που διαίρεσε τη Μεταναπολέοντεια Ευρώπη μεταξύ των μεγάλων δυνάμεων.

Για τις υπηρεσίες του προς την Αυστριακή Αυτοκρατορία, του δόθηκε ο τίτλος του Πρίγκιπα τον Οκτώβριο του 1813. Υπό την καθοδήγησή του η Ευρωπαϊκή Συμφωνία των διεθνών συνεδρίων συνεχίστηκε για μια ακόμη δεκαετία καθώς η Αυστρία ευθυγραμμίστηκε με τη Ρωσία και σε μικρότερο βαθμό την Πρωσία. Αυτό σηματοδότησε το ανώτερο σημείο της διπλωματικής σημασίας της Αυστρίας και στη συνέχεια ο Μέττερνιχ διολίσθησε αργά στην περιφέρεια της διεθνούς διπλωματίας.

Στην πατρίδα του κατείχε τη θέση του Καγκελάριου του Κράτους από το 1821 ως το 1848, τόσο υπό το Φραγκίσκο Β´, όσο και υπό το γιο του Φερδινάνδο Α΄. Μετά από μια σύντομη εξορία στο Λονδίνο, το Μπράιτον και τις Βρυξέλλες που κράτησε μέχρι το 1851, επέστρεψε στην αυλή της Βιέννης, αυτή τη φορά για να προσφέρει μόνο συμβουλές στο διάδοχο του Φερδινάνδου, Φραγκίσκο Ιωσήφ. Έχοντας επιβιώσει της πολιτικής γενιάς του, ο Μέττερνιχ πέθανε σε ηλικία 86 ετών το 1859.

Παραδοσιακός συντηρητικός, ο Μέττερνιχ επιδίωκε να διατηρήσει την ισορροπία δυνάμεων, ιδίως αντιστεκόμενος στις ρωσικές εδαφικές φιλοδοξίες στην Κεντρική Ευρώπη και σε εδάφη που ανήκουν στην Οθωμανική Αυτοκρατορία. Αντιπαθούσε το φιλελευθερισμό και προσπάθησε να αποτρέψει τη διάλυση της Αυστριακής Αυτοκρατορίας, για παράδειγμα, συντρίβοντας τις εθνικιστικές εξεγέρσεις στην αυστριακή βόρεια Ιταλία. Στη χώρα του ακολούθησε παρόμοια πολιτική, χρησιμοποιώντας λογοκρισία και ένα ευρύ δίκτυο κατασκοπευτικών δικτύων για την καταστολή των ταραχών. Ο Μέττερνιχ έχει επαινεθεί και επικριθεί έντονα για τις πολιτικές που ακολούθησε.


Johan Huizinga

Autumn of the Middle Ages

The Autumn of the Middle Ages, The Waning of the Middle Ages, or Autumntide of the Middle Ages (published in 1919 as Herfsttij der Middeleeuwen and translated into English in 1924, German in 1924, and French in 1932), is the best-known work by the Dutch historian Johan Huizinga.

Its subtitle is: "A study of the forms of life, thought and art in France and the Netherlands in the fourteenth and fifteenth centuries".

In the book, Huizinga presents the idea that the exaggerated formality and romanticism of late medieval court society was a defense mechanism against the constantly increasing violence and brutality of general society. He saw the period as one of pessimism, cultural exhaustion, and nostalgia, rather than of rebirth and optimism.

Huizinga's work later came under criticism, especially for relying too heavily on evidence from the rather exceptional case of the Burgundian court. A new English translation of the book was published in 1996 because of perceived deficiencies in the original translation. The new translation by Rodney Payton and the late Ulrich Mammitzsch was based on the second edition of the Dutch publication in 1921 and compared with the German translation published in 1924.

To mark the centenary of Herfsttij a new translation by Diane Webb appeared in 2020, published by Leiden University Press: Autumntide of the Middle Ages. According to Benjamin Kaplan this translation “captures Huizinga’s original voice better than either of the two previous English editions.” [1] This new English edition also includes for the first time 300 full-colour illustrations of all the works of art Huizinga mentions in his text.

In the 1970s, Radio Netherlands produced an audio series about the book, entitled "Autumn of the Middle Ages: A Six-part History in Words and Music from the Low Countries"



JULES MICHELET 

ΙΣΤΟΡΙΑ ΤΗΣ ΓΑΛΛΙΚΗΣ ΕΠΑΝΑΣΤΑΣΕΩΣ 

Στην πρώτη γραμμή των αριστουργημάτων της Παγκοσμίου Ιστορίας κατατάσσεται το μεγαλειώδες έργο του Ζ. Μισελέ "Ιστορία της Γαλλικής Επαναστάσεως. Το "θαύμα Μισελέ" συνίσταται στο γεγονός ότι η "Ιστορία της Γαλλικής Επαναστάσεως" ανέδειξε και επέβαλε τον συγγραφέα της στην παγκόσμιο γραμματολογία, σαν μέγα ιστορικό και ταυτόχρονα μέγα λογοτέχνη. (...)

Ο Ζυλ Μισελέ χαρακτηρίζει με τα εξής λόγια την "Ιστορία της Γαλλικής Επαναστάσεως": "Κάθε Ιστορία της Επαναστάσεως μέχρι σήμερα, ήταν στην ουσία μοναρχική, η τάδε υπέρ του Λουδοβίκου του Δεκάτου Έκτου, η τάδε υπέρ του Ροβεσπιέρου. Τούτη εδώ είναι η πρώτη δημοκρατική, η πρώτη που γκρέμισε τα είδωλα και τους θεούς. Από την πρώτη ως την τελευταία της σελίδα, δεν έχει παρά έναν μόνο ήρωα: το Λαό".

Το τεράστιο αυτό επίτευγμα της παγκοσμίου σκέψεως, μεταφρασμένο κατά τρόπο υποδειγματικό από τον γνωστό δημοσιογράφο και μεταφραστή Ιωάννη Λάμψα, διατηρεί απόλυτα το μεστό και πυκνό ύφος του πρωτότυπου και παραδίδεται στο ελληνικό αναγνωστικό κοινό, με την βεβαιότητα πως αποτελεί προσφορά ανυπολογίστου ιστορικής, και λογοτεχνικής αξίας. (...)

Στις σελίδες αυτού του βιβλίου παρελαύνουν όλες οι ιστορικές μορφές που διαμόρφωσαν τις ιδέες, από τις οποίες σφυρηλατήθηκε το πνεύμα της Γαλλικής Επαναστάσεως. Η πιστή περιγραφή της καταστάσεως που επικρατούσε στην Ευρώπη πριν από την Επανάσταση, δίνει στον αναγνώστη το μέτρο της αλλαγής που πραγματοποιήθηκε.

Ποιά ήταν τα ανθρώπινα δικαιώματα; Πώς λειτουργούσε η δικαιοσύνη; Ποιά ήταν η κοινωνική και διοικητική δομή της κοινωνίας; Ποια είναι, τέλος, η ηθική και πολιτική προσφορά της Γαλλικής Επαναστάσεως στην Ευρώπη και σ' ολόκληρο τον κόσμο.


Francois Louis Ganshof

Feudalism

François Louis Ganshof (14 March 1895, Bruges – 26 July 1980, Brussels) was a Belgian medievalist. After studies at the Athénée Royal, he came to the University of Ghent, where he came under the influence of Henri Pirenne. After studies with Ferdinand Lot, he practiced law for a period, before returning to the University of Ghent. Here he succeeded Pirenne in 1930 as professor of medieval history, after Pirenne left the university as a result of the enforcement of Dutch as language of instruction. He remained there until his retirement in 1961.

Ganshof's work was primarily on Flanders in the Carolingian period. His best known book is Qu'est-ce que la féodalité? (1944). Here he defines feudalism narrowly, in simple legal and military terms. Feudalism, in Ganshof's view, existed only within the nobility. This contrasts with Marc Bloch, where feudalism encompasses society as a whole, and Susan Reynolds, who questions the concept of feudalism in itself.

Though Ganshof's definition is not always accepted today, this book was not his only work. He contributed greatly to his field, mostly through articles. Among the few books he published were Les Destinées de l'Empire en occident de 395 à 888 (1928) and Flandre sous les premiers comtes (1943). In 1946 he received the Francqui Prize for Human Sciences.

Ganshof was renowned as the greatest European expert on the Frankish kingdoms, particularly under the Carolingian dynasty; he never wrote the definitive biography of Charlemagne that everyone expected of him, but his contributions to Frankish history continue to be fundamental. The best English-language introduction to this (very major) aspect of his work is in F.L. Ganshof, The Carolingians and the Frankish Monarchy. Studies in Carolingian History, tr. Janet Sondheimer (London: Longman, 1971). This collection of major articles ends with an exhaustive bibliography of Ganshof's writings on Merovingian and Carolingian history down to 1970.


ERNST NOLTE

Ο ΕΥΡΩΠΑΙΚΟΣ ΕΜΦΥΛΙΟΣ ΠΟΛΕΜΟΣ 1917-1945

ΕΘΝΙΚΟΣΟΣΙΑΛΙΣΜΟΣ ΚΑΙ ΜΠΟΛΣΕΒΙΚΙΣΜΟΣ

Ο "Ευρωπαϊκός εμφύλιος πόλεμος" του πολύ σημαντικού γερμανού φιλοσόφου και ιστορικού Ερνστ Νόλτε δημοσιεύτηκε το 1987 στη σκιά της αποκαλούμενης διαμάχης των ιστορικών, η οποία ξέσπασε το 1986 επ' αφορμή ενός άρθρου του στη Frankfurter Allgemeine Zeitung, το οποίο είχε τον τίτλο "Το παρελθόν που δεν θέλει να παρέλθει". Το ανά χείρας έργο αποτελεί ουσιαστικά μια διεύρυνση και μια βασισμένη σε πηγές επεξεργασία του συγκεκριμένου άρθρου.

Ο Νόλτε, αναπτύσσοντας την ιστορικο-γενετική εκδοχή της θεωρίας του ολοκληρωτισμού, κάνει μια πρωτότυπη και τολμηρή πολιτικοϊστορική και φιλοσοφικοϊστορική ανάλυση της σχέσης των δύο ολοκληρωτισμών, του εθνικοσοσιαλισμού και του μπολσεβικισμού, συμβάλλοντας σημαντικά στην κατανόηση και στην ερμηνεία των δύο ολοκληρωτικών κινημάτων και καθεστώτων που σημάδεψαν τον 20ό αιώνα.

"Όποια κι αν ήταν πάντοτε η εκάστοτε κατάσταση των γάλλων και των γερμανών ιστορικών όσον αφορά την κατανόηση του 20ού αιώνα, είναι σαφές, ότι η έμμονη ιδέα περί φασισμού και μαζί περί αντιφασισμού εργαλειοποιήθηκε από το κομμουνιστικό κίνημα ως μέσο με σκοπό να κρύψει τη δικιά του πραγματικότητα από τα μάτια της κοινής γνώμης. Από δω προκύπτει η ανάγκη αυτός ο τρόπος θεώρησης, ο οποίος έχει αποκτήσει την ισχύ μιας θεολογίας, να τεθεί υπό αμφισβήτηση, προκειμένου να προσεγγίσουμε την πραγματική ιστορία του φασισμού και του κομμουνισμού. Απ' αυτή την άποψη Εσείς ανοίξατε το δρόμο, και με την πάροδο του χρόνου σε δέκα ή πενήντα χρόνια, όταν εμείς θα έχουμε αποκτήσει περισσότερη απόσταση, αυτό θα γίνει ξεκάθαρο για τον καθένα.

Μολονότι έχω διαφορετικές πολιτικές καταβολές, εγώ προσπαθώ, εξίσου όπως Εσείς, να κατανοήσω την παράξενη γοητεία που άσκησαν τα δύο μεγάλα ιδεολογικά και πολιτικά κινήματα -δηλαδή ο φασισμός και ο κομμουνισμός - στον αιώνα μας. Εσείς συγκεντρώνετε την προσοχή Σας στον φασισμό, ενώ εγώ προσπαθώ να κατανοήσω την παραπλανητική δύναμη, την οποία άσκησε η κομμουνιστική ιδέα στις ψυχές των ανθρώπων. Όμως κανένας δεν μπορεί να κατανοήσει το ένα από τα δύο στρατόπεδα, αν δεν λάβει υπόψη επίσης το άλλο τόσο πολύ δηλαδή αυτά εξαρτώνται το ένα από το άλλο όσον αφορά τις ιδέες τους, τα πάθη τους και την παγκόσμια ιστορική πραγματικότητα". 


GEORGE LACHMANN MOSSE

The Crisis of German Ideology: Intellectual Origins of the Third Reich

In our time two major revolutionary movements - Marxism and National Socialism - have left their mark upon the world. Yet, whereas Marxism is generally recognized as representing an intellectual and ideological tradition extending back for at least a century, National Socialism is not. Rather, to many, the ideological bases of National Socialism were the product of a small group of unbalanced minds.

To others, the Nazi ideology was merely a propaganda tactic designed to win the support of the masses. Still others have found the ideas underlying National Socialism so nebulous and incomprehensible that they have dismissed them as unimportant.

In fact, though, these ideas are deeply embedded in German history. They were current - indeed, eminently respectable - among several generations of Germans prior to Hitler's rise. Strange, even demonic ideas they were, certainly - racial thought, Germanic Christianity, nature mysticism, sun worship, theosophy - but for many Germans long before the Hitler period they suggested the possibility of political and historical salvation.

In this book, George L. Mosse traces these currents of thought through 19th and 20th century German history, discussing the role they played and the longings they gratified during nearly a century of German life.

He reveals how the anti-liberal and anti-democratic ideology comprising these peculiarly German ideas became institutionalized in the schools, youth movements, veterans' groups, political parties; how the "German revolution" called for by the ideology's exponents was transformed by Hitler into an "anti-Jewish revolution"; and how the Nazis fully assimilated these ideas into an effective political program as they rose to power.


REGINE PERNOUD

Régine Pernoud (17 June 1909, Château-Chinon, Nièvre – 22 April 1998, Paris) was a French historian and archivist.

In 1929, she obtained a baccalauréat universitaire ès lettres (BA)at the University of Aix-en-Provence. She moved to Paris where she entered the École nationale des chartes which she left in 1933 with a diploma as an archivist-paleographer. In 1935, she was awarded a doctorate in medieval history from the Sorbonne. 

Having grown up in an impoverished family, she worked in various professions (including as a teacher, a coach, and an archivist) while completing her university studies and while waiting for a post in a museum. She later became curator at the Museum of Fine Arts, Reims, in 1947, at the Museum of the History of France in 1949, at the National Archives, and at the Centre of Joan of Arc (which she had founded in 1974 at the request of André Malraux).

She is known for writing extensively about Joan of Arc and the social standing of women in the Middle Ages (500 - 1500), e.g., on Robert of Arbrissel who in 1099 founded the double monastery - one with nuns, and one with monks - of Fontevraud, where he put a nun, Petronille de Chemillé, who was 22 years of age, in charge. She primarily did the work of a medieval historian, though she also published several popular works. She was a founding member of the learned society, the Académie du Morvan, in 1967.


REYNALD SECHER

A French Genocide: The Vendee

A French Genocide: The Vendée provides a detailed narrative of the civil war in the Vendée region of western France, which lasted for much of the 1790s but was most intensely fought at the the height of the Reign of Terror, from March 1793 to early 1795. In this shocking and controversial book, Reyanld Secher argues that the massacres which resulted from the conflict between patriotic revolutionary forces and those of the counter-revolution were not the inevitable result of fierce battle, but rather were premeditated, committed in cold blood, massive and systematic, and undertaken with the conscious and proclaimed will to destroy a well-defined region, and to exterminate and entire people. Drawing upon previously unavailable sources, Secher argues that more than 14 percent of the population and 18 percent of the housing stock in the Vendée was destroyed in this catastrophic conflict.

Secher's review of the social and political structure of the region presents a dramatically different image of the people on the Vendée than the stereotype common among historians favorable to the French Revolution. He demonstrates that they were not archaic and superstitious or even necessarily adverse to the forward-looking forces of the Revolution. Rather, the region turned agains the Revolution because of a series of misguided policy choices that failed to satisfy the desire for reform and offended the religious sensibilities of the Vendéans. Using an array of primary sources, many from provincial archives, including personal accounts and statistical data, Secher convincingly argues for a demythologized view of the French Revolution. Contrary to most twentieth-century academic accounts of the Revolution, which have either ignored, apologized for, or explained away the Vendée, Secher demonstrates that the vicious nature of this civil war is a key element that forces us to reconsider the revolutionary regime. His work, available for the first time in English, provides a significant case study for readers interested in the relationships between religion, region, and political violence.


David G. Chandler

The Campaigns of Napoleon

David Geoffrey Chandler (15 January 1934 – 10 October 2004) was a British historian whose study focused on the Napoleonic era.

As a young man he served briefly in the army, reaching the rank of captain, and in later life he taught at the Royal Military Academy Sandhurst. Oxford University awarded him the D. Litt. in 1991. He held three visiting professorships: at Ohio State in 1970, at the Virginia Military Institute in 1988, and Marine Corps University in 1991.

According to his obituary in The Daily Telegraph, his "comprehensive account of Napoleon's battles" (The Campaigns of Napoleon) is "unlikely to be improved upon, despite a legion of rivals. ... General de Gaulle wrote to Chandler in French declaring that he had surpassed every other writer about the Emperor's military career."

He was also the author of a military biography of John Churchill, 1st Duke of Marlborough, and of The Art of Warfare in the Age of Marlborough.

The Campaigns of Napoleon is an exhaustive analysis and critique of Napoleon's art of war as he himself developed and perfected it in the major military campaigns of his career. 

➤  Διαβάστε εδώ...


MICHAEL F. STELTENKAMP

Black Elk: Holy Man of the Oglala

This biography of Black Elk is based on extensive interviews with Lucy Looks Twice, the holy man's last surviving child, as well as others who knew him personally.

Michael F. Steltenkamp sheds new light on the figure portrayed in Black Elk Speaks as a victim of Western subjugation, doomed to live out his life as a relic of the past.

Instead, Steltenkamp reveals that in 1904 Black Elk was baptized a Catholic and subsequently served as a devoted catechist and missionary to his fellow American Indians until his death in 1950.





➤  Απαρτχάιντ - Ηθική - Τεχνητή νοημοσύνη - Βιβλιογραφια - Αναγνώσεις για εμβάθυνση - Διαβαστε περισσοτερα εδω....

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου