Kinetic Family Drawing

Το παιδικό σχέδιο παρουσιάζει ενδιαφέρον για τους αναπτυξιακούς ψυχολόγους για πάνω από έναν αιώνα. Από τις πρώτες δεκαετίες του εικοστού αιώνα, το σχέδιο έχει χρησιμοποιηθεί ως δείκτης της γνωστικής ανάπτυξης. Στη δεκαετία του 40 εισήχθη στην κλινική πρακτική, μαζί με άλλες προβολικές μεθόδους, για να ερμηνεύσει τις πληροφορίες που τα παιδιά (αλλά και οι ενήλικες) μεταδίδουν ασυνείδητα σε γραφική μορφή.

Η διαδικασία με την οποία κάθε άτομο δημιουργεί το δικό του σχέδιο έχει επίσης μελετηθεί και σε ορισμένες περιπτώσεις κωδικοποιηθεί. Για παράδειγμα, στο Kinetic Family Drawing είναι πολύ σημαντικό να παρατηρήσουμε τη σειρά με την οποία απεικονίζονται οι διάφοροι χαρακτήρες. Αξίζει επίσης να σημειωθεί  το μέγεθος των μεμονωμένων μελών της οικογένειας, η απόσταση του καθενός από τους άλλους, οι αλληλεπιδράσεις τους και φυσικά, οι επικοινωνιακές προθέσεις του σχεδιαστή, συμπεριλαμβανομένων εκείνων που, ως ασυνείδητες, έχουν ξεφύγει από τον έλεγχό του.

Τα τελευταία είκοσι χρόνια, γραφικές αναπαραστάσεις έχουν μελετηθεί στην αναπτυξιακή ψυχολογία με πειραματικό τρόπο και το σχέδιο θεωρείται όλο και περισσότερο ως μια ορατή μορφή σκέψης.  Το σχέδιο αποκτά λοιπόν μια επικοινωνιακή αξία.

Τόσο το παιδί όσο και ο έφηβος, στην πραγματικότητα, θα είχαν σοβαρές δυσκολίες στην αφήγηση των διανοητικών τους αναπαραστάσεων σε λεκτική ή γραπτή μορφή. Τέλος, μέσω της γραφικής παράστασης, το παιδί εκθέτει οπτικά τη δική του διανοητική παράσταση χωρίς παρεμβολές από τον ενήλικα.

 Στην πραγματικότητα, κάθε σχέδιο μπορεί να περιέχει κατά μέσο όρο 200 έως 300 πληροφορίες. Κάθε ερευνητής το μελετά συνήθως μόνο του και στη συνέχεια συγκρίνει τα αποτελέσματα που λαμβάνονται με τα δεδομένα δύο άλλων εξεταστών που το έχουν κρίνει ξεχωριστά.

Η Franca, (στο κρεβάτι κάτω δεξιά)13 ετών, ζωγραφίζει τη μητέρα, τον αδελφό και την αδελφή της μπροστά. Η μητέρα, υπερπροστατευτική, φέρνει το φαγητό. Η φιγούρα του πατέρα εντελώς κρυμμένη πίσω από την εφημερίδα, είναι ενδιαφέρουσα. Έτσι απεικονίζεται ο «απουσιάζοντας πατέρας, ακόμη και στην παρουσία του». Η Franca δεν αισθάνεται να την αγαπούν. Έχει προβλήματα "αναγνώρισης" και διαχωρίζεται από τους άλλους, με τους οποίους δεν επικοινωνεί.

Δείτε επίσης το σχέδιο του αδελφού της Alberto (παρακάτω). Τα δύο αδέρφια έκαναν το σχέδιο το ίδιο πρωί, χωρίς να συναντηθούν. Είναι εκπληκτικό το πώς και τα δύο έβαλαν τον πατέρα τους στον καναπέ, με την ίδια «δράση» της ανάγνωσης της εφημερίδας. Η θέση του πατέρα είναι επίσης πανομοιότυπη στο σχέδιο μιας δεύτερης αδελφής (δεν φαίνεται εδώ).

Ο Alberto, 11 ετών και 3 μηνών, είναι ο πιο αγαπητός στην οικογένεια. Ωστόσο, σημειώστε το «πορτρέτο» του πατέρα, όμοιο με αυτό της αδερφής του Franca. Γνωρίζουμε για τον πατέρα του ότι είναι ζωντανός, πίσω από την εφημερίδα, μόνο από το τσιγάρο του. Ο πατέρας έχει αναθέσει όλη τη μόρφωση των παιδιών στη γυναίκα του, πεπεισμένος ότι αυτό είναι αποκλειστικά γυναικείο καθήκον και ότι η μητέρα μπορεί να ενεργήσει ως πατέρας και μητέρα.. Ωστόσο, τα τρία παιδιά έχουν σοβαρά αναπτυξιακά προβλήματα. Το πρόβλημα του Αλμπέρτο ​​είναι η ομοφυλοφιλία, κάτι το οποίο το αγόρι δεν το γνωρίζει, αλλά το οποίο έχει ήδη εντοπιστεί από τους συντρόφους του, οι οποίοι τον απομονώνουν.

Είναι κατανοητό ότι η ίδια η ομοφυλοφιλία δεν είναι πρόβλημα: αυτό που έχει σημασία είναι η ωριμότητα ενός ατόμου και όχι ο τρόπος με τον οποίο εκφράζεται η σεξουαλικότητα. Το πρόβλημα του Alberto προς το παρόν είναι οι συμμαθητές του, και μετά η οικογένειά του, πολύ παραδοσιακοί για να δεχτούν ένα ομοφυλοφιλικό παιδί.