Ο Ουγκό περιέγραψε αναλυτικά τη διαδικασία συρρίκνωσης την οποία υπέστη το γαλλικό ποιητικό λεξιλόγιο από τα μέσα του 17ου ως το τέλος του 18ου αιώνα. Εξηγούσε επίσης ότι στη σύγχρονή του, δηλαδή στη ρομαντική, εποχή, η γαλλική ποίηση ανακτούσε τις προγενέστερες λεξιλογικές δυνάμεις
της.
Στη δυτικοευρωπαϊκή λογοτεχνία, όταν γίνεται λόγος για το λεξιλόγιο του κλασικισμού και του νεοκλασικισμού, αυτό δεν δηλώνει μόνο ή κατανάγκην την ύπαρξη λέξεων. Η κεντρική κατεύθυνση στο ποιητικό ιδίωμα του (νέο)κλασικισμού ήταν το ιδανικευμένο και εξευγενισμένο λεξιλόγιο, που απαγόρευε τις κοινές λέξεις, τις λέξεις της καθημερινής ομιλίας, καθώς και τις λέξεις του λαού. H γλώσσα της ποίησης έπρεπε να είναι η γλώσσα της βασιλικής αυλής.
Ακόμα και το 1800 όμως, ο Γουέρντζγουερθ χρειάστηκε να αντιδράσει ενάντια στο ποιητικό ιδίωμα του 18ου αιώνα, με το οποίο είχε καθιερωθεί πολύ συγκεκριμένο λεξιλόγιο για την αγγλική ποίηση. Από το λεξιλόγιο αυτό αποκλείονταν όλες οι λέξεις που θεωρούνταν ταπεινές ή τετριμμένες.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου