Vito Acconci - Αυτό που πραγματικά θέλω είναι η επανάσταση

Αυτα ειναι τα λογια του σπουδαίου Vito Acconci (1940 - 2017) σε μια συνέντευξη του στην διαδικτυακή τηλεόραση του San Francisco Museum of Modern Art.


Η μοναξιά και η απώλεια στα έργα του Mark Morrisroe

Περπατώντας άγρια στις αίθουσες του Σχολείου Τέχνης με τα σκισμένα μπλουζάκια του, αποκαλώντας τον εαυτό του Mark Dirt, ήταν ο πρώτος πανκ...


Jacques Henri Lartigue Φωτογραφιζοντας την ευτυχια

Στην Ευρώπη κανένας κριτικός δεν θα τολμούσε να αποδώσει καλλιτεχνική εγκυρότητα σε έννοιες όπως «ελαφρότητα» και «ευτυχία»...


Η συλλογή Bennett
The Bennett Collection of Women Realists

Οι Elaine και Steven Bennett είναι αφοσιωμένο στην προώθηση της καριέρας των γυναικών καλλιτεχνών, αφού «οι γυναίκες υποεκπροσωπούνται...».


Sea shanty


Τα Sea shanty είναι ένα είδος τραγουδιών που κάποτε χρησιμοποιούνταν συνήθως για να συνοδεύουν την εργασία στα μεγάλα εμπορικά ιστιοφόρα πλοία. Ο όρος shanty στα Αγγλικά αναφέρεται κυρίως σε ένα συγκεκριμένο στυλ τραγουδιού που ανήκει στο ιστορικό ρεπερτόριο των ναυτικών. Ωστόσο, πρόσφατα ο όρος χρησιμοποιείται επίσης και για τον ορισμό ενός ευρύτερου ρεπερτορίου.


Αβέβαιης ετυμολογικής προέλευσης, η λέξη shanty εμφανίστηκε στα μέσα του 19ου αιώνα, αναφερόμενη σε ένα ξεχωριστό είδος τραγουδιού, που αναπτύχθηκε ειδικά στα αμερικανικά εμπορικά πλοία, τις δεκαετίες πριν από τον Αμερικανικό Εμφύλιο Πόλεμο.  Τα ναυτικά τραγούδια είχαν τη λειτουργία να βοηθούν τους ναυτικούς στο έργο τους , ειδικά στα μεγάλα ιστιοφόρα πλοία με το μειωμένο πλήρωμα και τα σκληρά καθήκοντα.  Η πρακτική των ναυτικών να τραγουδούν έγινε τελικά κοινή σε διεθνές επίπεδο και καθ 'όλη την εποχή των μεγάλων ιστιοπλοϊκών.


Τα ναυτικά τραγούδια επηρεάστηκαν πολύ από τα τραγούδια των Αφροαμερικανών. Το θαλάσσιο ρεπερτόριο δανείστηκε τα μοτίβα της λαικής  μουσικής, συμπεριλαμβανομένων των  Minstrel show. Προσαρμόστηκαν για να ταιριάζουν με τις μουσικές φόρμες που αντιστοιχούσαν στις διάφορες εργασίες που απαιτούνταν για τη λειτουργία του πλοίου. Μεταξύ των καθηκόντων, που συχνά απαιτούσαν συντονισμένη ομαδική προσπάθεια, ήταν να σηκώνουν την άγκυρα και να σηκώνουν τα πανιά.


Οι στίχοι ήταν αρκετά ευέλικτοι  και επέτρεπαν τον αυτοσχεδιασμό και τη δυνατότητα επιμήκυνσης ή συντόμευσης του τραγουδιού ανάλογα με τις περιστάσεις. Το πιο κοινό χαρακτηριστικό ήταν αυτό της ερώτησης και της απάντησης, που πραγματοποιούνταν μεταξύ ενός σολίστ και των υπόλοιπων εργαζομένων που απάρτιζαν τη χορωδία. Τα τραγούδια δεν περιλάμβαναν ορχηστρική συνοδεία και τα τραγουδούσαν μόνο στο χώρο της εργασίας και σπάνια σε άλλα περιβάλλοντα. Αν και ως επί το πλείστον στα αγγλικά, τα θαλάσσια τραγούδια έχουν μεταφραστεί και σε άλλες ευρωπαϊκές γλώσσες.


Η μετάβαση στα ατμόπλοια και η χρήση μηχανών στα πλοία, προς τα τέλη του 19ου αιώνα, σήμαινε μια σταδιακή μείωση της πρακτικής λειτουργίας αυτών των τραγουδιών. Ως εκ τούτου, η χρήση τους έγινε αμελητέα στα μέσα του εικοστού αιώνα. Παρ 'όλα αυτά, η κληρονομιά αυτών των τραγουδιών διατηρήθηκε από βετεράνους ναυτικούς και λάτρεις της λαϊκής μουσικής. 





















Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου