Vito Acconci - Αυτό που πραγματικά θέλω είναι η επανάσταση

Αυτα ειναι τα λογια του σπουδαίου Vito Acconci (1940 - 2017) σε μια συνέντευξη του στην διαδικτυακή τηλεόραση του San Francisco Museum of Modern Art.


Η μοναξιά και η απώλεια στα έργα του Mark Morrisroe

Περπατώντας άγρια στις αίθουσες του Σχολείου Τέχνης με τα σκισμένα μπλουζάκια του, αποκαλώντας τον εαυτό του Mark Dirt, ήταν ο πρώτος πανκ...


Jacques Henri Lartigue Φωτογραφιζοντας την ευτυχια

Στην Ευρώπη κανένας κριτικός δεν θα τολμούσε να αποδώσει καλλιτεχνική εγκυρότητα σε έννοιες όπως «ελαφρότητα» και «ευτυχία»...


Η συλλογή Bennett
The Bennett Collection of Women Realists

Οι Elaine και Steven Bennett είναι αφοσιωμένο στην προώθηση της καριέρας των γυναικών καλλιτεχνών, αφού «οι γυναίκες υποεκπροσωπούνται...».


Flagstaff



Το 1855 ο ανθυπολοχαγός Έντουαρντ Φ. Μπηλ (Beale) τοπογραφούσε έναν δρόμο από τον Ρίο Γκράντε στο Νέο Μεξικό μέχρι το Φορτ Τεχόν στην Καλιφόρνια, και στρατοπέδευσε κοντά στη σημερινή τοποθεσία του Φλάγκσταφ. Εκεί διέταξε τους άνδρες του να κόψουν τα κλαδιά ενός ίσιου πεύκου για να υψώσει πάνω του την αμερικανική σημαία, γεγονός που έδωσε στη μετέπειτα πόλη το όνομά της. Σύμφωνα με άλλη εκδοχή, το όνομα προήλθε από ιστό που έφτιαξε μία ομάδα προσκόπων από τη Βοστώνη (γνωστή ως "Second Boston Party") για τον εορτασμό των 100 ετών της ανεξαρτησίας των ΗΠΑ, στις 4 Ιουλίου 1876.

Ο πρώτος μόνιμος οικισμός χρονολογείται επίσης στο 1876, όταν ο Τόμας Φ. Μακμίλαν έχτισε μία καλύβα στους πρόποδες του μετέπειτα «Λόφου του `Αρεως», στα δυτικά του σημερινού κέντρου της πόλης. Μετά το 1880 το Φλάγκσταφ άρχισε να αναπτύσσεται, ανοίγοντας το πρώτο του ταχυδρομείο και προσελκύοντας τη βιομηχανία του σιδηροδρόμου. Αρχικώς η οικονομία βασιζόταν στην ξυλεία και την εκτροφή προβάτων και βοοειδών. Το 1886 το Φλάγκσταφ, με πληθυσμό μόλις 900 κατοίκων περίπου, ήταν ο μεγαλύτερος οικισμός πάνω στη σιδηροδρομική γραμμή ανάμεσα στην Αλμπουκέρκη και τη δυτική ακτή των ΗΠΑ.

Η πόλη αναπτύχθηκε γρήγορα, κυρίως χάρη στη θέση της πάνω στη σιδηροδρομική γραμμή ανατολής-δύσης. Τη δεκαετία του 1880 οι σιδηρόδρομοι αγόρασαν εκτάσεις στα δυτικά από το κράτος και στη συνέχεια τις πώλησαν σε ιδιώτες για να χρηματοδοτήσουν την επέκτασή τους. Κατά τη δεκαετία του 1890, περί τα 80 ως 100 τρένα περνούσαν καθημερινά από την πόλη, με προορισμούς το Σικάγο, το Λος Άντζελες, κλπ.

Η Εθνική οδός 66 ολοκληρώθηκε το 1926 και περνούσε επίσης από το Φλάγκσταφ, που έγινε δήμος το 1928. Το 1929 κτίσθηκε το πρώτο μοτέλ στην πόλη, το Motel Du Beau, περιγραφόμενο από την Daily Sun ως «ένα ξενοδοχείο με γκαράζ για την ανώτερη τάξη των αυτοκινητιστών.» Με τα χρόνια, η πόλη έγινε αγαπητή στάση για τους τουρίστες που ταξίδευαν στην εθνική οδό, ιδίως εξαιτίας της εγγύτητάς της στο Γκραντ Κάνυον.

Αρκετές κινηματογραφικές ταινίες έχουν σκηνές γυρισμένες στο Φλάγκσταφ, όπως αρκετές σκηνές στην ταινία Φόρεστ Γκαμπ (1994) όπου ο ήρωας τρέχει, στη Little Miss Sunshine (2006) και στην Terminal Velocity (1994). Περισσότερες από 100 ταινίες γουέστερν γυρίστηκαν τις δεκαετίες του 1940 και του 1950 στη γειτονική Σεντόνα και στο Φαράγγι του Όουκ Κρηκ. Το Ξενοδοχείο Monte Vista στο Φλάγκσταφ φιλοξένησε τότε πολλούς σταρ της εποχής, όπως οι Τζέιν Ράσελ, Γκάρι Κούπερ, Σπένσερ Τρέισι, Τζον Γουέιν και Μπινγκ Κρόσμπι. Μία σκηνή από την ταινία Καζαμπλάνκα γυρίστηκε σε ένα από τα δωμάτια αυτού του ξενοδοχείου.

Η πόλη αναφέρεται επίσης σε αρκετά μυθιστορήματα, όπως το The Monkey Wrench Gang του Έντουαρντ Άμπυ. Ο Φρανκ Πουλ συζητά για την παιδική του ηλικία στο Φλάγκσταφ στο μυθιστόρημα του Άρθουρ Κλαρκ 3001: The Final Odyssey.

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου