Στα τέλη της δεκαετίας του '50, όταν άρχισα να πλησιάζω τη σύγχρονη τέχνη, έμεινα έκπληκτος από μια ζωγραφική που εκτέθηκε στο Μουσείο Μοντέρνας Τέχνης. Ήταν μέρος μιας έκθεσης με τίτλο "Δέκα έξι Αμερικανοί" και ο καλλιτέχνης, του οποίου το όνομα μου ακούγονταν αόριστα γνωστό αλλά των οποίων τα έργα δεν είχα ξαναδεί, ήταν ο Robert Rauschenberg. Το Double Feature - όπως ονομάστηκε ο πίνακας - καλύφθηκε από πολλά στρώματα χρώματος που απλώθηκαν με αταξία, εφαρμόστηκε εν μέρει με την τεχνική στάγδην τυπική του Abstract Expressionism, σε συνδυασμό με μια σειρά ασυνήθιστων στοιχείων κολάζ: φωτογραφίες που λήφθηκαν από περιοδικά, έντυπα γράμματα, ένα τμήμα μιας ομπρέλας, μέρος ενός ανδρικού πουκάμισου με μια τσέπη, αντικείμενα που διατηρούσαν ισχυρά ίχνη της προηγούμενης ύπαρξής τους στον πραγματικό κόσμο, ενώ κατάφερναν να φαίνονται τέλεια και άνετα μέσα στο έργο. Σύμφωνα με τον Marcel Duchamp, η δημιουργική πράξη είναι διπολική δεδομένου ότι απαιτεί όχι μόνο τον καλλιτέχνη που την εφαρμόζει, αλλά και τον παρατηρητή που την ερμηνεύει και με αυτόν τον τρόπο την ολοκληρώνει. Με αυτό το πνεύμα, τα τελευταία σαράντα χρόνια είχα τη φιλοδοξία να ασχοληθώ με τη σύγχρονη τέχνη όχι ως κριτικός ή κριτής αλλά ως συμμετέχων. Έγραψα πολλά για τον Rauschenberg, ξεκινώντας από ένα άρθρο που εμφανίστηκε στο New Yorker το 1964. Έκτοτε είμαστε σε επαφή και έχω πάει σε όλες τις εκθέσεις του στη Νέα Υόρκη (...).
Calvin Tomkins
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου