Vito Acconci - Αυτό που πραγματικά θέλω είναι η επανάσταση

Αυτα ειναι τα λογια του σπουδαίου Vito Acconci (1940 - 2017) σε μια συνέντευξη του στην διαδικτυακή τηλεόραση του San Francisco Museum of Modern Art.


Η μοναξιά και η απώλεια στα έργα του Mark Morrisroe

Περπατώντας άγρια στις αίθουσες του Σχολείου Τέχνης με τα σκισμένα μπλουζάκια του, αποκαλώντας τον εαυτό του Mark Dirt, ήταν ο πρώτος πανκ...


Jacques Henri Lartigue Φωτογραφιζοντας την ευτυχια

Στην Ευρώπη κανένας κριτικός δεν θα τολμούσε να αποδώσει καλλιτεχνική εγκυρότητα σε έννοιες όπως «ελαφρότητα» και «ευτυχία»...


Η συλλογή Bennett
The Bennett Collection of Women Realists

Οι Elaine και Steven Bennett είναι αφοσιωμένο στην προώθηση της καριέρας των γυναικών καλλιτεχνών, αφού «οι γυναίκες υποεκπροσωπούνται...».


Jacques Henri Lartigue (1894 – 1986)


Μετά τον πόλεμο, οι φωτογραφίες του Lartigue γίνονταν όλο και πιο γνωστές, ειδικά στον καθολικό τύπο. Ιδιαίτερα διάσημα είναι τα πορτρέτα του Πάμπλο Πικάσο και του Ζαν Κοκτώ (1955).



Το 1954 ιδρύθηκε η ένωση Gens d'Images και ο Lartigue έγινε αντιπρόεδρος της. Χάρη στις πολιτιστικές πρωτοβουλίες που προωθούνταν, ο Lartigue εξέθεσε τις φωτογραφίες του για πρώτη φορά: η (συλλογική) έκθεση οργανώθηκε στη Galérie d'Orsay το 1955


Ταυτόχρονα ασκεί τη δική του δραστηριότητα ως ζωγράφος που στην πραγματικότητα είναι και παραμένει το επάγγελμά του. Το 1957 εξέθεσε τους πίνακές του στην Αβάνα, στο Κουβανικό Κέντρο Τέχνης, ακριβώς την περίοδο κατά την οποία ο Φιντέλ Κάστρο ξεκίνησε τον αντάρτικο πόλεμο στη Sierra Maestra: Ο Lartigue αναγκάστηκε να αφήσει τα καμβά του εκεί.


Το 1960 ο Lartigue μετακόμισε στο Opio, κοντά στο Grasse.

Το 1963 δημιούργησε την πρώτη του προσωπική φωτογραφική έκθεση στο περιοδικό Museum of Modern Art στη Νέα Υόρκη και το Life του αφιέρωσε δέκα σελίδες στο τεύχος του Νοεμβρίου, το ίδιο τεύχος που ανέφερε και τα γεγονότα της δολοφονίας του John Fitzgerald Kennedy. Ο Lartigue είχε συναντήσει τον Κένεντι, το 1953, όταν ήταν ακόμη νέος γερουσιαστής. Το τραγικό γεγονός της δολοφονίας του προέδρου των Ηνωμένων Πολιτειών έδωσε υψηλή κυκλοφορία στο περιοδικό, που με τη σειρά του προκάλεσε τεράστια (και ακούσια) δημοσιότητα για τον Lartigue.


Είναι αυτήν την περίοδο που ο John Szarkowski, διευθυντής του Τμήματος Φωτογραφίας του Μουσείου Μοντέρνας Τέχνης στη Νέα Υόρκη, ορίζει τον Jacques Lartigue ως «πρόδρομο κάθε ενδιαφέρουσας και ζωντανής δημιουργίας που έγινε κατά τον εικοστό αιώνα». Αυτή είναι η πρώτη πραγματική επίσημη αναγνώριση. Ο Lartigue είναι 69 ετών και προσθέτει το όνομα του πατέρα του, Henri, με τον δικό του Jacques "Henri" Lartigue.


Το 1975 έγινε η έκθεση Lartigue 8x80 στο Musée des Arts Décoratifs στο Παρίσι: ήταν η πρώτη μεγάλη γαλλική αναδρομική έκθεση για τον Lartigue. Αργότερα παρουσίασε την δουλειά του στην γκαλερί Optica στο Μόντρεαλ και στο Μουσείο Τέχνης Seibu στο Τόκιο.


Το 1979 δωρίζει ολόκληρο το φωτογραφικό του έργο (αρνητικά, πρωτότυπα άλμπουμ, ημερολόγια και κάμερες) στο γαλλικό κράτος. Ιδρύεται υπό την επίβλεψη του Υπουργείου Πολιτισμού Η ένωση des Amis de Jacques Henri Lartigue (αργότερα ονομάστηκε Δωρεά Jacques Henri Lartigue).


Κατά τη διάρκεια της δεκαετίας του ΄80, η Donation Jacques Henri Lartigue διοργάνωνε εκθέσεις σε όλο τον κόσμο σε σχεδόν ετήσια βάση. 

Ο Jacques Henri Lartigue πέθανε στη Νίκαια στις 12 Σεπτεμβρίου 1986 σε ηλικία 92 ετών.









Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου