Μπορεί το πιο διάσημο έργο του Τζον Γουίλιαμ Γουότερχαουζ να είναι «Η Δεσποσύνη του Σαλότ» (The Lady of Shallot, 1888) που βρίσκεται στην Πινακοθήκη Τέιτ, στο Λονδίνο, ωστόσο, τα έργα που φιλοτέχνησε, με μυθολογικά πρόσωπα, πνεύματα, νεράιδες και νέες γυναίκες υμνούν με ένα μοναδικό τρόπο τη φύση.
Θαυμαστής των προραφαηλιτών ζωγράφων και συνεχιστής του έργου τους, συνέδεσε την επιρροή τους με αυτή που ασκούσαν οι ιμπρεσιονιστές της εποχής του. Κάθε έργο του είναι μια σπουδή στην τοπιογραφία, στη λεπτομέρεια της φύσης, στα φύλλα, τα κλαδιά και τα λουλούδια που ζωγράφισε με εξαιρετική μαεστρία.
Οι γυναίκες που ζωγραφίζει με φόντο την ανοιξιάτικη φύση παραπέμπουν σε μυθολογικές νύμφες που φορούν ελαφρά ρούχα κάτι εντελώς αντίθετο με τα ήθη και τα ρούχα της βικτωριανής εποχής. Οι γυναίκες μέσα στους κήπους και τα δάση περιστοιχίζονται από λουλούδια, φυτά μυρίζουν τα φρεσκοκομμένα τριαντάφυλλα και μεταφέρουν τον θρίαμβο της αίσθησης που δημιουργεί η φύση αιχμαλωτίζοντάς την σε έναν πίνακα για πάντα.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου