Penitentes

Τον δέκατο ένατο αιώνα οι απομακρυσμένοι λόφοι πάνω από το Chimayó έγιναν διάσημοι ως η καρδιά της μυστηριώδους ισπανικής-καθολικής αίρεσης των Penitentes.

Οι νεοφερμένοι αγγλοαμερικάνοι ανέφεραν ότι έβλεπαν την αυγή, φιγούρες με κουκούλες κατά μήκος της κορυφής των λόφων, που αυτομαστιγώνονταν περπατώντας.


Υπήρχε κάποια δόση αλήθειας στα λεγόμενα τους. Ο αυτοβασανισμός - που προκαλεί πόνο για να μοιραστούνε τον πόνο του Χριστού - ήταν μια διαδεδομένη πρακτική στη μεσαιωνική Ευρώπη. Η ισπανική αποστολή Φραγκισκανών ιεραποστόλων που ίδρυσε το Νέο Μεξικό αυτομαστιγώθηκε τη Μεγάλη Παρασκευή του 1598. Οι πραγματικοί Penitentes, ωστόσο, γεννήθηκαν μετά την ανεξαρτησία του Μεξικού το 1821.

Στερημένοι από την οικονομική στήριξη της Ισπανίας, οι Φραγκισκανοί εξαφανίστηκαν από το Νέο Μεξικό μέσα σε είκοσι χρόνια, αφήνοντας την περιοχή χωρίς ιερείς. Καθολικοί ισπανικής καταγωγής δημιούργησαν κάποιες αδελφότητες για να διατηρήσουν ζωντανή την πίστη.

Οι Penitentes - Los Hermanos de Nuestro Padre Jermía Nazareno - πιθανώς σχηματίστηκαν ως ένα παράδειγμα της Γουατεμάλας, την ίδια περίοδο με την ανέγερση του ιερού του Chimayó. Ανέπτυξαν ένα σύνθετο σύστημα τελετών και έδιναν παρηγοριά στους Καθολικούς που έμειναν χωρίς τους ιερείς τους. Η αδελφότητα των Penitentes έγινε σύντομα μια αδελφότητα στήριξης και βοήθειας για την κοινότητα καθώς και μια πολιτιστική, πολιτική και πνευματική δύναμη.

Με το πέρασμα του Νέου Μεξικού στις Ηνωμένες Πολιτείες το 1846, οι Penitentes περιθωριοποιήθηκαν.. 

Ο πρώτος καθολικός επίσκοπος της Σάντα Φε, ο Jean-Baptiste Lamy, έτρεφε μικρή συμπάθεια για την ετεροδοξία των ισπανόφωνων πιστών του, και αρνήθηκε το μυστήριο της Θείας Κοινωνίας στον πιο διάσημο εκπρόσωπό τους, τον πατέρα Martinez του Taos. 

Οι Penitentes αναγκάστηκαν να ζουν παράνομα και άρχισαν να συγκεντρώνονται τις νύχτες σε απομονωμένα μέρη. Μην έχοντας πρόσβαση στην εκκλησία, πήγαιναν στις le moradas- στις οποίες δεν υπήρχαν σταυροί, αλλά στολίζονταν με χειροποίητες ιερές εικόνες, τα santos.

Το επίκεντρο της τελετουργικής δραστηριότητας ήταν η Σαρακοστή, με την ευκαιρία της οποίας οι Penitentes μιμούνταν τα πάθη του Χριστού. Για τις πομπές, χωρίζονταν στους Los Hermanos de Luz - τους αδελφούς του φωτός, υπεύθυνους για τα κεριά και τη μουσική - και τους Los Hermanos de Sangre, τους αδελφούς του αίματος, που αυτομαστιγώνονταν ή κουβαλούσαν τεράστιους ξύλινους σταυρούς.

Οι συμμετέχοντες φορούσαν κουκούλες ως σύμβολο ταπεινότητας. Κάποιοι σταυρώνονταν, ενώ άλλοι τραβούσαν το Κάρρο του Θανάτου - ένα ξύλινο καροτσάκι οπλισμένο με τόξα και βέλη - γεμάτο με πέτρες.

Οι συγκρούσεις έληξαν το 1947, όταν οι Penitentes αναγνωρίστηκαν από τον επίσκοπο της Santa Fe.

Οσοι παραμένουν μέχρι και σήμερα θεωρούν τους εαυτούς τους μέλη της Τρίτης Τάξης του Αγίου Φραγκίσκου.

Ας χτυπήσουμε τα κουφάρια μας δυνατά 
Ας δοξάσουμε το Θεό και ας μαστιγωθούμε περισσότερο 
Και εν ονόματι της Λατρείας του Μαρτυρίου Του 
Ας χτυπήσουμε την άθλια σάρκα μας ξανά 
Ας χτυπήσουμε το φιλήδονο κορμί μας.