Vito Acconci - Αυτό που πραγματικά θέλω είναι η επανάσταση

Αυτα ειναι τα λογια του σπουδαίου Vito Acconci (1940 - 2017) σε μια συνέντευξη του στην διαδικτυακή τηλεόραση του San Francisco Museum of Modern Art.


Η μοναξιά και η απώλεια στα έργα του Mark Morrisroe

Περπατώντας άγρια στις αίθουσες του Σχολείου Τέχνης με τα σκισμένα μπλουζάκια του, αποκαλώντας τον εαυτό του Mark Dirt, ήταν ο πρώτος πανκ...


Jacques Henri Lartigue Φωτογραφιζοντας την ευτυχια

Στην Ευρώπη κανένας κριτικός δεν θα τολμούσε να αποδώσει καλλιτεχνική εγκυρότητα σε έννοιες όπως «ελαφρότητα» και «ευτυχία»...


Η συλλογή Bennett
The Bennett Collection of Women Realists

Οι Elaine και Steven Bennett είναι αφοσιωμένο στην προώθηση της καριέρας των γυναικών καλλιτεχνών, αφού «οι γυναίκες υποεκπροσωπούνται...».


Grazia Deledda

Η Grazia Deledda (ολόκληρο το όνομά της είναι Γκράτσια Μαρία Κόζιμα Νταμιάνα Ντελέντα [Grazia Maria Cosina Damiana Deledda]) γεννήθηκε στο Νουόρο, της ορεινής Κεντρικής Σαρδηνίας στις 27 Σεπτεμβρίου του 1871. 

Δεν ακολούθησε ανώτερες σπουδές αλλά απέκτησε λογοτεχνική μόρφωση διαβάζοντας τη Βίβλο αλλά και μυθιστορήματα του τέλους του 19ου αιώνα. Σε ηλικία 17 ετών εξέδωσε την πρώτη της νουβέλα με τίτλο "Sangue Sardo". 

Στο ξεκίνημα της καρριέρας της, η Γκράτσια Ντελέντα υπέγραφε τα έργα της με το ψευδώνυμο Ιλία ντε Σαν-Ισμαέλ ή Γκ. Ράτσια, για να μην σοκάρει την κοινωνία της εποχής. Με τα πρώτα της γραπτά, επιχείρησε να περιγράψει τον κόσμο των χωρικών και βοσκών της Σαρδηνίας, άγνωστο ως τότε στους περισσότερους Ιταλούς. 

Η έκδοση του έργου "La via del Male" το 1896 έγινε δεκτή με ενθουσιασμό από τον Λουϊτζι Καπουάνα, διάσημο κριτικό. Αμέσως μετά το γάμο της με τον Παλμίρο Μαντετζάνι, υπουργικό ακόλουθο στις αρχές του 1900 εγκαταστάθηκε στη Ρώμη. 

Αυτή ήταν και η χρονική αφετηρία της συγγραφής των περισσότερων έργων της: "Elias Portolu" (1900), "Cenere" (1904), "L' Edera" (1906), "Canne al Vento" (1913), "Marianna Sirca" (1915), "L' incendio nell' Uliveto" (1918), "La Madre" (1920). 

Αυτό το τελευταίο έργο της θεωρείται από τον Ντ. Χ. Λώρενς ως το πιο δυνατό όσον αφορά στον ερωτισμό και το πάθος. Το 1926 κερδίζει το βραβείο Νόμπελ, το δεύτερο για την ιταλική λογοτεχνία. Η Γκράτσια Ντελέντα πεθαίνει στη Ρώμη στις 15 Αυγούστου του 1936.
Ηλίας Πορτολού

Πρόκειται για την ιστορία ενός εικοσιτριάχρονου νεαρού που μόλις αποφυλακίζεται ερωτεύεται, παρά τη θέλησή του, την αρραβωνιαστικιά του αδερφού του. Ο Ηλίας και η Μανταλένα γλιστρούν στην αμαρτία πασχίζοντας μάταια ν' αντισταθούν.

Ο γάμος τής Μανταλένας με τον αδερφό τού Ηλία θ' αναζωπυρώσει το πάθος τους. Ούτε το πέρασμα των χρόνων ούτε η απόφαση τού Ηλία ν' ακολουθήσει το δρόμο τού Θεού και να γίνει ιερωμένος θα τους εμποδίσουν να υποκύψουν στον πειρασμό.

Ωστόσο, σ' αυτήν την ιστορία αιμομιξίας δεν υπάρχει τίποτε το ανήθικο...

Η αφήγηση της πρώτης "παράδοσης" των δύο νέων πραγματοποιείται μ' έναν αυθορμητισμό, μια συνθετική δύναμη και μια ποιητική καθαρότητα. Το βιβλίο αυτό μάς βυθίζει στο εσωτερικό των συνειδήσεων, και ιδιαίτερα σ' αυτήν τού Ηλία, ο οποίος ταλαντεύεται ανάμεσα στο φόβο για την αμαρτία, την επιθυμία τού καλού, την απομάκρυνση από το κακό.

Συνηθισμένοι καθώς είμαστε στην περίπλοκη και διανοουμενίστικη λογοτεχνία, το βιβλίο αυτό τόσο κρυστάλλινο και με τόσο βαθιά κατανόηση των βασάνων της ψυχής, μοιάζει να διαδραματίζεται σ' έναν κόσμο ονειρικό. Κι ίσως αυτό είναι που δίνει στην προσωπική ιστορία τού Ηλία, την αγνότητα μιας αποκάλυψης.

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου