Vito Acconci - Αυτό που πραγματικά θέλω είναι η επανάσταση

Αυτα ειναι τα λογια του σπουδαίου Vito Acconci (1940 - 2017) σε μια συνέντευξη του στην διαδικτυακή τηλεόραση του San Francisco Museum of Modern Art.


Η μοναξιά και η απώλεια στα έργα του Mark Morrisroe

Περπατώντας άγρια στις αίθουσες του Σχολείου Τέχνης με τα σκισμένα μπλουζάκια του, αποκαλώντας τον εαυτό του Mark Dirt, ήταν ο πρώτος πανκ...


Jacques Henri Lartigue Φωτογραφιζοντας την ευτυχια

Στην Ευρώπη κανένας κριτικός δεν θα τολμούσε να αποδώσει καλλιτεχνική εγκυρότητα σε έννοιες όπως «ελαφρότητα» και «ευτυχία»...


Η συλλογή Bennett
The Bennett Collection of Women Realists

Οι Elaine και Steven Bennett είναι αφοσιωμένο στην προώθηση της καριέρας των γυναικών καλλιτεχνών, αφού «οι γυναίκες υποεκπροσωπούνται...».


Οι Ναπολεόντειοι Πόλεμοι

Το ξέσπασμα της Γαλλικής Επανάστασης είχε προξενήσει μεγάλη ανησυχία στους ηγέτες των ευρωπαϊκών ηπειρωτικών δυνάμεων, που μεγάλωσε περαιτέρω από την εκτέλεση του Λουδοβίκου ΙΣΤ' της Γαλλίας και την ανατροπή της γαλλικής μοναρχίας.

Το 1793 η Αυστριακή Αυτοκρατορία, το Βασίλειο της Σαρδηνίας, το Βασίλειο της Νάπολης, η Πρωσίας, η Ισπανική Αυτοκρατορία και το Βασίλειο της Μεγάλης Βρετανίας συγκρότησαν τον Πρώτο Συνασπισμό για να περιορίσουν την αυξανόμενη αναταραχή στη Γαλλία. Μέτρα όπως η μαζική επιστράτευση , οι στρατιωτικές μεταρρυθμίσεις και ο καθολικός πόλεμος επέτρεψαν στη Γαλλία να νικήσει το συνασπισμό παρά τον ταυτόχρονο εμφύλιο πόλεμο στη Γαλλία.

Francois-Louis-Joseph Watteau - Η Μάχη των Πυραμίδων
Η Μάχη των Πυραμίδων έλαβε χώρα στις 21 Ιουλίου 1798 κατά τη διάρκεια της γαλλικής Εκστρατείας της Αιγύπτου. Ο Γαλλικός Στρατός υπό τον στρατηγό τοτε Ναπολέοντα Βοναπάρτη σημείωσε μια αποφασιστική νίκη εναντίον των δυνάμεων των τοπικών Μαμελούκων ηγεμόνων, εξολοθρεύοντας σχεδόν ολόκληρο τον Αιγυπτιακό Στρατό. Παρά το νικηφορο αυτό ξεκίνημα των Γάλλων στην περιπέτειά τους στην Ανατολή, η νίκη των Βρετανών στη ναυμαχία του Νείλου δέκα μέρες αργότερα τερμάτισε τις ελπίδες των Γαλλων για την κατάκτηση της Μέσης Ανατολής.

Ένας Δεύτερος Συνασπισμός δημιουργήθηκε το 1798 από τη Μεγάλη Βρετανία, την Αυστριακή Αυτοκρατορία, τη Νάπολη, την Οθωμανική Αυτοκρατορία, τα Παπικά Κράτη, την Πορτογαλία, τη Ρωσία και τη Σουηδία. Η Γαλλική Δημοκρατία, υπό το Διευθυντήριο, μαστιζόταν από μεγάλη διαφθορά και εσωτερικές συγκρούσεις.

Ο Ναπολέων κατέλαβε την εξουσία το 1799. Υπάρχουν πολλές απόψεις σχετικά με την τυπική ημερομηνία έναρξης των Ναπολεόντειων Πολέμων. Συνήθως χρησιμοποιείται η 18 Μαΐου 1803, όταν η Βρετανία και η Γαλλία τερμάτισαν τη μοναδική σύντομη περίοδο ειρήνης μεταξύ 1792 και 1814.

Η μάχη του Άουστερλιτς, γνωστή επίσης ως η Μάχη των Τριών Αυτοκρατόρων. 1805
Tον Αύγουστο του 1805, υπό την πίεση και την οικονομική ενίσχυση της Βρετανίας, σχηματίστηκε ο Γ΄ Συνασπισμός από τους Αψβούργους, την Ρωσία του τσάρου Αλέξανδρου Α΄, την Σουηδία και το βρετανικό Αννόβερο. Με αφορμή την επέμβαση του Παρισιού στα εσωτερικά της Αυτοκρατορίας, οι Αυστριακοί εισέβαλαν στην κυρίως Γερμανία. Η Βαυαρία, αναβαθμισθείσα σε βασίλειο χάρη στον Ναπολέοντα, τάχθηκε με το μέρος του.

Οι πόλεμοι συχνά ταξινομούνται σε πέντε συγκρούσεις, καθεμία από τους οποίους πήρε το όνομά της μετά από το συνασπισμό που πολεμούσε το Ναπολέοντα: τον Τρίτο Συνασπισμό (1805), τον Τέταρτο (1806-07), τον Πέμπτο (1809), τον Εκτο (1813) και τον Εβδομο (1815).

Ο Ναπολέων επιθεωρεί την Αυτοκρατορική Φρουρά στη μάχη της Ιένας 1806

Η Γαλλία με την επικράτησή της κατά του Γ΄ Συνασπισμού στη μάχη του Άουστερλιτς ανάγκασε την Αυστρία σε συνθηκολόγηση (Συνθήκη του Πρέσσμπουργκ), ενώ στα ρωσσικά στρατεύματα δόθηκε άδεια για υποχώρηση στο πάτριο έδαφος. Ένα από τα αποτελέσματα της νίκης του Ναπολέοντα ήταν η δημιουργία της Συνομοσπονδίας του Ρήνου, ένα σύνολο γερμανικών κρατιδίων που αποτελούσε προτεκτοράτο της Γαλλικής Αυτοκρατορίας. Η αύξηση της γαλλικής επιρροής στο γερμανικό χώρο όμως έθετε υπό αμφισβήτηση την κυριαρχία της Πρωσσίας, ενώ συνεπαγόταν τη μετατροπή της σε δευτερογενές κράτος.

Έτσι υπό την πίεση της συζύγου του βασίλισσας Λουίζας, της Μεγάλης Βρεταννίας και του τσάρου Αλέξανδρου Α΄, ο βασιλιάς της Πρωσσίας, Φρειδερίκος Γουλιέλμος Γ΄ κήρυξε τον πόλεμο στη Γαλλία στις 9 Οκτωβρίου 1806 δημιουργώντας τον Δ΄ Συνασπισμό, με μέλη το Βασίλειο της Πρωσσίας, το Ηνωμένο Βασίλειο της Μεγάλης Βρεταννίας και Ιρλανδίας, το Βασίλειο της Σουηδίας και τη Ρωσσική Αυτοκρατορία.

 Η μάχη της Ιένας-Άουερστεντ διεξήχθη στις 14 Οκτωβρίου 1806 στη σημερινή Γερμανία, ανάμεσα στη Μεγάλη Στρατιά του Ναπολέοντα Α΄ της Γαλλίας και τον πρωσσικό στρατό του Φρειδερίκου Γουλιέλμου Γ΄. Η αποφασιστική ήττα που υπέστη ο πρωσσικός στρατός οδήγησε στον μερικό διαμελισμό και την πολιτική υποταγή της Πρωσσίας στη Γαλλική Αυτοκρατορία.

 Charles Meynier - Napoleon in Berlin
Στο Βερολίνο ο Ναπολέων κήρυξε τον "Ηπειρωτικό Αποκλεισμό", με τον οποίο η Γαλλία απαγόρευε στις ευρωπαϊκές χώρες να εισάγουν και να αγοράζουν αγγλικά προϊόντα, με σκοπό να ζημιώσει την οικονομία της Μεγάλης Βρεταννίας και να την υποχρεώσει σε ειρήνη. Ο κύριος εχθρός του Ναπολέοντα ήταν τώρα η Ρωσσία και η αιματηρή Μάχη του Άιλαου θα ακολουθούσε.

Jean Antoine Simeon Fort – Battle of Eylau
Η Μάχη του Άιλαου (Eylau) στις 7 και 8 Φεβρουαρίου 1807, ήταν μια αιματηρή μάχη της Μεγάλης Στρατιάς του Ναπολέοντα εναντίον του τσαρικού στρατού κοντά στο χωριό Πρόισις Άιλαου στην Ανατολική Πρωσσία. Η μάχη έλαβε χώρα κατά τη διάρκεια του Πολέμου του Δ' Συνασπισμού, ο οποίος αποτέλεσε τμήμα των Ναπολεόντειων Πολέμων.

Οι Γάλλοι είχαν χάσει γύρω στις 10.000-15.000 στρατιώτες, ενώ οι Ρώσσοι γύρω στις 18.000 στρατιώτες, ο στρατός τους όμως δεν διαλύθηκε, όπως επιζητούσε ο Ναπολέων, με αποτέλεσμα ο πόλεμος να συνεχιστεί μέχρι τον Ιούνιο του ίδιου έτους, οπότε και διεξήχθη η φοβερή μάχη του Φρίντλαντ .

Στη μάχη του Φρίντλαντ η "Μεγάλη Στρατιά" κατατρόπωσε το ρωσσικό στρατό.
Η μάχη του Φρίντλαντ ουσιαστικά τερμάτισε τον Πόλεμο του Δ΄ Συνασπισμού εναντίον του Ναπολέοντα. Μετά από περίπου 23 ώρες σκληρής μάχης, οι Γάλλοι απέκτησαν τον έλεγχο του πεδίου της μάχης και ο ρωσσικός στρατός υποχώρησε χαοτικά προς τον ποταμό Άλλε (γερμανικά: Alle, στην Ανατολική Πρωσσία, σημερινός Λύνα της Πολωνίας), όπου πολλοί στρατιώτες πνίγηκαν ενώ προσπαθούσαν να ξεφύγουν.

Στις 7 Ιουλίου του 1807, η Γαλλία και η Ρωσσία συνήψαν την πρώτη Συνθήκη του Τίλσιτ, η οποία όριζε τα δύο έθνη συμμάχους μετά από δύο χρόνια πολέμου. Δύο ημέρες αργότερα η Γαλλία συνήψε ξεχωριστή συνθήκη με την Πρωσσία για να την "εξοστρακίσει" από τις κύριες διαπραγματεύσεις.

Η συνθήκη του Τίλσιτ όριζε τα εξής: Η Γαλλία επέτρεπε στη Ρωσσία να τακτοποιήσει μόνη της τα ζητήματα με την Οθωμανική Αυτοκρατορία, ενώ σε αντάλλαγμα η Γαλλία θα ενσωμάτωνε τις ακτές της Δαλματίας και τα Ιόνια νησιά. Ακόμη η Γαλλία έδινε το ελεύθερο στη Ρωσσία να τακτοποιήσει μόνη της τη Φινλανδία, με τον όρο ν΄ αναγκάσει τη Σουηδία να αποχωρήσει από το Συνασπισμό εναντίον του Ναπολέοντα.

Τέλος, ο τσάρος Αλέξανδρος Α΄ συμφώνησε να μπει στον "Ηπειρωτικό Αποκλεισμό" κατά της Μεγάλης Βρεταννίας, εάν ο πόλεμος με την τελευταία δεν τέλειωνε σύντομα. Υπό τους όρους της δεύτερης συνθήκης η Γαλλία εξασφάλισε την ταπείνωση της Πρωσσίας, της οποίας όλα τα εδάφη δυτικά του ποταμού Έλβα, μετατράπηκαν στο νέο Βασίλειο της Βεστφαλίας, του οποίου βασιλιάς έγινε ο αδελφός του Ναπολέοντα, Ιερώνυμος.

Ιστορικοί θεωρούν ότι η συνθήκη του Τίλσιτ αποτέλεσε το απόγειο της αυτοκρατορίας του Ναπολέοντα.

Ο Ναπολέων στην μάχη του Βάγκραμ 1809



Η μάχη του Βαγκράμ (5-6 Ιουλίου του 1809) ήταν μια από τις πιο σημαντικές στρατιωτικές συγκρούσεις των Ναπολεόντειων Πολέμων και αποτέλεσε μια αποφασιστική νίκη για την "Μεγάλη Στρατιά" του Ναπολέοντα Α΄ της Γαλλίας εναντίον του αυστριακού στρατού υπό τη διοίκηση του αρχιδούκα Κάρολου. Τα αποτελέσματα της μάχης ήταν η καταστροφή του Ε΄ Συνασπισμού και η συνθηκολόγηση της Αυστρίας.

Ο Βοναπάρτης βρισκόταν πλέον στο απόγειο της στρατιωτικής και πολιτικής ισχύος.

H Ρωσία, που δεν επιθυμούσε να υποστεί οικονομικές συνέπειες από τη μείωση του εμπορίου, παραβίαζε συστηματικά τον Ηπειρωτικό Αποκλεισμό, ωθώντας το Ναπολέοντα να εξαπολύσει μαζική εισβολή στη Ρωσία το 1812. Η εκστρατεία που ακολούθησε τελείωσε με τη διάλυση και την καταστροφική υποχώρηση της Γαλλικής Grande Armée.

Ενθαρρυμένες από την ήττα η Πρωσία, η Αυστρία και η Ρωσία σχημάτισαν τον Εκτο Συνασπισμό και ξεκίνησαν μια νέα εκστρατεία εναντίον της Γαλλίας, νικώντας αποφασιστικά το Ναπολέοντα στη Λειψίας τον Οκτώβριο του 1813 μετά από αρκετές αμφίρροπες μάχες.

Με τον Εβδομο Συνασπισμό οι σύμμαχοι τον νίκησαν οριστικά στο Βατερλώ τον Ιούνιο του 1815 και τον εξόρισαν στην Αγία Ελένη, όπου πέθανε έξι χρόνια αργότερα.