Vito Acconci - Αυτό που πραγματικά θέλω είναι η επανάσταση

Αυτα ειναι τα λογια του σπουδαίου Vito Acconci (1940 - 2017) σε μια συνέντευξη του στην διαδικτυακή τηλεόραση του San Francisco Museum of Modern Art.


Η μοναξιά και η απώλεια στα έργα του Mark Morrisroe

Περπατώντας άγρια στις αίθουσες του Σχολείου Τέχνης με τα σκισμένα μπλουζάκια του, αποκαλώντας τον εαυτό του Mark Dirt, ήταν ο πρώτος πανκ...


Jacques Henri Lartigue Φωτογραφιζοντας την ευτυχια

Στην Ευρώπη κανένας κριτικός δεν θα τολμούσε να αποδώσει καλλιτεχνική εγκυρότητα σε έννοιες όπως «ελαφρότητα» και «ευτυχία»...


Η συλλογή Bennett
The Bennett Collection of Women Realists

Οι Elaine και Steven Bennett είναι αφοσιωμένο στην προώθηση της καριέρας των γυναικών καλλιτεχνών, αφού «οι γυναίκες υποεκπροσωπούνται...».


Paul Durand-Ruel (1831 – 1922) - Ο Γάλλος έμπορος τέχνης



«Έρχομαι τώρα στο μεγάλο έγκλημά μου!. Εδώ και αρκετό καιρό αγοράζω και εκτιμώ τα έργα πολύ πρωτότυπων ζωγράφων, μεταξύ των οποίων υπάρχουν πολλές μεγαλοφυίες, και απαιτώ να τους επιβάλλω στην αγορά», γράφει ο Paul Durand-Ruel το 1885 αναφερόμενος στους Degas, Monet , Renoir, Sisley, Pissarro. Επαναστατικός και αποφασισμένος επιχειρηματίας, ο Durand-Ruel έχει κυριολεκτικά επαναπροσδιορίσει το ρόλο του έμπορου τέχνης.

Κατά τη διάρκεια της ζωής του δημιούργησε ένα δίκτυο γκαλερί στο Παρίσι, το Λονδίνο, τις Βρυξέλλες και τη Νέα Υόρκη. οργάνωσε διεθνείς εκθέσεις. Ήταν ο πρώτος που αναγνώρισε το ταλέντο των καλλιτεχνών της Σχολής Barbizon και των Ιμπρεσιονιστών. Με αυτοπεποίθηση στον ρόλο του ως υπερασπιστής της τέχνης τους, ο Paul Durand-Ruel μπόρεσε να καθορίσει την επιτυχία καινοτόμων καλλιτεχνών όπως οι Renoir, Monet, Sisley, Berthe Morisot και Mary Cassatt.

Στην πραγματικότητα, ήταν ο υπεύθυνος για το θρίαμβο του ιμπρεσιονισμού στις αρχές του εικοστού αιώνα τόσο στο Λονδίνο όσο και στη Νέα Υόρκη. Και αυτό χάρη σε μια στρατηγική που αναπτύχθηκε τη δεκαετία του 1870  η οποία έθεσε τα θεμέλια της αγοράς τέχνης, όπως τη γνωρίζουμε σήμερα, βασισμένη στο σύστημα ιδιωτικών γκαλερί και στη συνέργεια μεταξύ κριτικών, συλλεκτών και εμπόρων. Στρατηγική η οποία, εν συντομία, μπορεί να συνοψιστεί σε 5 θεμελιώδη σημεία:

•  Ενίσχυση μιας νέας μορφής τέχνης που δεν ζητιέται ακόμη από την αγορά.
•  Μονοπώλιο της καλλιτεχνικής παραγωγής.
•  Οργάνωση, ήδη από το 1883, προσωπικών εκθέσεων: μια καινοτομία σε μια εποχή στην οποία βασίλευαν οι συλλογικές εκθέσεις.
•  Άνοιγμα καταστημάτων σε άλλες αγορές ·
•  Υποστήριξη της νέας τέχνης μέσω της ίδρυσης περιοδικών.

➤  Δάκης Ιωάννου - Ένας απο του 5 μεγαλύτερους συλλέκτες έργων τέχνης στον Κόσμο
➤  Τι αγόρασαν οι κορυφαίοι 200 συλλέκτες πρόσφατα;

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου